Een paradijs.

Een paradijs.
Vandaag gaan we iets terug in de route. Het is onbegonnen werk om dit met de fiets te doen aangezien je in 38 km klimt naar 1100 meter. Terug doen we morgen wel zelf:) 
We fietsen vandaag de eerste 8 km en nemen vervolgens een lift. Hierdoor arriveren we al vroeg bij ons 'paradijs'. Het is een lodge gelegen in de jungle waarbij je uitkijkt over de watervallen. De huisjes liggen wat verscholen tussen de prachtige natuur. Het stikt er van mooie vlinders. We zien ze in allerlei kleuren en maten.
We gaan te voet naar een koffieplantage en waterval. Het pad erheen is glibberig maar zonder enorme regen wel te doen. Jan vindt het wel jammer dat dit niet bij het totale aantal km komt:) 
We verwachten een grote plantage te zien waar je een rondleiding kunt krijgen. Het is echter een mooi gelegen koffie en theehuis waar een zeer vriendelijk meisje ons op verzoek alles over de koffieplant vertelt, natuurljk onder het genot van een heerlijk kopje koffie.
De struiken zitten vol met koffiebonen en worden over drie maanden geoogst. Nu zijn de bonen nog groen, tegen die tijd zijn ze rood. Ze worden er met de hand er vanaf geritst en daarna gedroogd. Dan zijn ze wit van kleur en zo worden ze door de meeste Laotianen gekocht voor consumptie omdat ze dan goedkoper zijn. De laatste stap doen ze niet zelf. De bonen worden geroosterd in een fabriek en zien er dan uit zoals wij ze kennen. Gelukkig weegt koffie niet zo zwaar en kunnen we een pakje Arabica bonen meenemen:)
Wanneer we terugkomen zien we het Franse stel die we op de plantage hebben ontmoet. Ze waren op de scooter en zijn iets na ons vertrokken. Ze hadden een zeer nare ervaring op de terugweg. Hij reed voor en zij volgde. Plotseling kwam er een gemaskerde Laotiaan die haar om geld en mobiel vroeg. Toen ze dit niet gaf schopte hij haar op haar hoofd ( gelukkig had ze een helm) en tegen haar enkel en scheenbeen. Haar man zag dat zijn vrouw hem niet meer volgde en doordat hij terugkwam verdween de overvaller. Ze was hevig geschrokken toen we elkaar weer spraken. Ze had een diepe wond van 2cm groot op haar scheenbeen, die we geplakt hebben en een dikke bult op haar enkel. De eigenaar van het complex heeft meteen de politie laten komen. Natuurlijk zijn er hier helaas ook mensen die we ook in Nederland kennen, maar we hadden dit niet verwacht.
Samen met nog twee andere fietsende dames verlenen we eerste hulp en eten we 's avonds gezellig met elkaar. De twee Nederlandse dames hebben al heel veel fietsroutes ook van dezelfde organisatie als waar wij mee zijn gereden. Ze fietsen nu van Thailand naar Cambodja. Zo klein is de wereld dan toch weer.
Liefs van ons Jan en Marlies