Spanje.

Spanje.
We verlaten onze leuke kleine camping op weg naar Narbonne. Die kleine Franse campings zal ik gaan missen. Heel rustig en van alle gemakken voorzien, sommige zelfs met een zwembad. 
Nu de  beslissing eenmaal genomen is om te stoppen voelt het ook goed. 
We fietsen naar Narbonne waar ik de treinkaartjes koop. Hier is nog echt een kaartverkoop met papieren treinkaartjes. Wat fijn dat er zoveel aandacht nog voor de mens is. Als ik aankom sta ik bij een paal van 20 minuten wachttijd, er staan 4 mensen voor mij.. Dat is de andere kant. Gelukkig hebben we geen haast want dan gaat het mis hier:) In Frankrijk is er nog veel tijd voor een gesprekje bij de supermarkt of zoals hier waar mensen geholpen worden. Misschien wat langer wachten maar er is wel tijd voor elkaar. Ik zie niemand op zijn horloge kijken of geërgerd kijken, iedereen is het gewend. 
We reizen in dezelfde stijl met de langzame trein die echt vlak langs de kust gaat. We komen door een natuurgebied met ‘wilde’ dieren, volgens Google maps. Ik zie wel mooie watervogels, maar daar blijft het dan ook bij.
De kustplaatsjes met prachtige baaien volgen, we zien alleen de eerste vier of zo want daarna raken in gesprek met twee andere fietsers. Ze zijn bij hetzelfde station ingestapt en gaan naar Barcelona waar ze wonen. We stappen samen over in Portbou voor de trein richting Barcelona. Voor we het weten zijn we er al, we zitten zo gezellig te praten.
In Girona stappen we op de fiets en rijden al vrij snel op een onverhard fietspad naar Playa D’Aro onze eindbestemming. De afstand valt ons tegen, we dachten dat het iets dichterbij was. Onderweg pakken we de route weer op.Hoeveel keer we onderweg de band op pompen weet ik niet meer maar wel heel veel en natuurlijk wind tegen:(
Als we op de camping arriveren voelt het heel vertrouwd. Hier hebben we toch een paar jaar achter elkaar de zomer doorgebracht met de kids. De camping is nog  mooier geworden, goh wat lijkt het nog kort geleden dat we hier waren. Heerlijke tijden met veel gezelligheid van vriendschap en verliefdheid van de jongens. Alles komt als een film terug.
We slapen als roosjes en vandaag genieten we van het zwembad en strand. 
Jan heeft het alweer over meedoen met een spinningles en de Mas Nou ( een berg die hij altijd op fietste) beklimmen...
Ik wacht even, lig lekker aan het strand te lezen en mijn bovenbenen bij te laten kleuren:)
Jan relaxt vandaag ook, drijft op zijn net gekochte luchtbed alweer af in de zee. Vast zoals vroeger weer in slaap gevallen.
De zee is hier heerlijk van temperatuur, raar hoor dezelfde zee als in Zuid Frankrijk.
Het lukt ons nog wel om dit een paar daagjes vol te houden.
Zondag vliegen we weer naar huis. We hebben een geweldige fietst reis gemaakt en genieten nu nog even van de zee en het strand voor de drukte van alledag weer begint. Tot gauw.
Liefs Jan en Marlies