Bijstellen.

Bijstellen.
Vanochtend (8.00) is het klam, toch gaan we lopend naar het busstation. We zijn van het even lopen al doorweekt op onze rug,  maar weten nu wel wat de bus naar Pakse kost. Terug leren we ons al aanpassen aan de mensen hier en nemen relaxt een tuk tuk:)
We zien de Laotianen meestal luieren in een hangmat of op een geïmproviseerde bedje. 
De eigenaar van ons guesthouse is een leuke jonge vent en hij spreekt goed Engels. Hij heeft een Chiwawa die een roze jurkje aan heeft aangekregen en net na ons ontbijt wordt hij afgezet door zijn 'vrouw'. Geweldig, er komt een grote Lexus jeep voorrijden waar 'zij' met grote krulspelden achter het stuur zit en hem afzet. Wij hebben onze eigen kleine Gay pride hier:)
Omdat we naar de 4000 eilanden willen is de hele route rijden teveel racen voor ons. Jan zijn blauwe plekken zijn wel al veel minder maar dat houden we graag zo. Het doet 'pijn' maar we zullen een stuk van de route niet kunnen rijden. Vandaar dat we met ander vervoer een de route afleggen.
De lokale bus naar Pakse doet er zes uur over, maar de fietsen moeten onderin en daar zet iedereen zijn spullen. We kiezen toch voor een andere optie en nemen een soort taxi. Het is ruim vier uur rijden. Onderweg moet onze chauffeur regelmatig van 100 naar 15 km gaan vanwege overstekende koeien ( loopt allemaal los), geiten, honden of zelfs een keer een varken. Ineens zien we hem ook langzaam rijden en zijn gordel omdoen. De politie houdt hier regelmatig controles. Als we ook naar de gordels grijpen legt hij uit dat we dat niet hoeven doen:)
Ons plan is om vanuit hier 38 km terug te fietsen naar de watervallen maar wanneer we in de plaats van bestemming komen komt de regen met bakken naar beneden. En het houdt maar niet op:) We kiezen een lekker hotel uit en reizen morgen wel weer verder. Het is Lao tijd :)
Liefs Jan en Marlies
Pakse