Chaos in Laos:)

Chaos in Laos:) 

Gisteravond hebben we ontdekt dat ze hier niet tegen zwarte Piet zijn, maar waarschuwingsborden hebben voor Sinterklaas. Zal vast zijn omdat het aan de andere kant van de wereld is:)
We zitten 's ochtends op de route net aan de koffie als we de Ierse man weer zien. Hoe kan hij toch rijden op in onze ogen een jongensfiets met kleine wielen. Hij heeft vandaag dezelfde eindbestemming en al snel fietsen we met elkaar op. Vandaag is er een keuze in de route, we gaan voor de mooie route. Het houdt in dat we een lang stuk rijden over gravelpaden.
De route is inderdaad schitterend. Het is net of je alleen fietst door de rijstvelden totdat..... juist de brug weg is waar we over het water moeten.
We twijfelen net over wat we doen wanneer er een man in een smalle vissersboot ons passeert. Na wat gebarentaal wil hij ons wel overzetten. Jan en de Ier gaan als eerst met twee fietsen. Het wiebelt alle kanten op en ik verwacht dat ze elk moment kapseizen maar het gaat echt net goed:) Een kleine jongen die aan het zwemmen is helpt ook een handje mee en zorgt dat ze veilig kunnen uitstappen met fiets en al. Alledrie staan we even later droog aan de overkant. We geven beide wat geld en de kleine jongen vouwt zijn handen samen als dank, buigt diep en glundert. Dit had hij niet verwacht. Hij zwemt vervolgens met het geld omhoog houdend naar zijn vader aan de overkant:)
De man van de boot praat wat in het Laotiaans en steekt twee vingers omhoog. We maken eruit op dat hij al eerder twee mensen heeft overgezet.Twee kilometer verder merken we dat we de taal nog niet zo goed beheersen, er is weer een oversteek zonder brug:) Gelukkig ligt er een boot en gaan we voor de zelfbediening. Wonder boven wonder komen we weer droog naar de overkant, inmiddels is er een oudere dame bij de kade gekomen en helpt ons door Jan nog een keer terug te varen. Waar ze woont of vandaan komt in dit niemandsland is mij een raadsel.
De route is lang vandaag ( 110 km) en eer we Savannakhek binnenrijden is het bijna 18.00.
We spoelen het zout van onze lijven. Jan heeft iets minder zitvlees dan ik heb en er ontstaan blauwe plekken, oei pijnlijk:( 
Het heerlijke eten in de stad maakt gelukkig veel goed.
Liefs van ons Jan en Marlies

PS sorry vandaag twee verhalen gisteren hadden we geen internet:)