(on) Rustige dag

(on)Rustige’ dag

Vandaag is het een ideale fietsdag. Super route, niet te warm of wennen we er gewoon aan? Ik denk het laatste. Van de week fietsten we ‘s avonds na het eten terug en had ik het koud, het was 25 graden! Het moet niet gekker worden met mij hè, anders heb ik straks in Holland een probleem. 
We rijden veel tussen de rijstvelden, ze zijn prachtig groen. We zien velden die bijna klaar zijn om te oogsten en velden waar nog geen rijst te zien is. Deze wegen zijn vaak onverhard maar het zijn dé mooie weggetjes. We genieten totdat de weg ineens weg is. Hij is er wel geweest alleen nu is het water. Via een omweg komen we er al is het wat soppig. We tillen de fietsen over te grote waterpartijen op, ze wegen niet zoveel ( 23 kg). Gelukkig hebben we sandalen aan, want ze zitten na afloop vol met modder. 

In een leuk dorp stoppen we voor fruit. We kopen hier Mahjong. Het ziet eruit als een kleine mango. De schil is wat hard maar ze smaken heerlijk zoet. In een soort muziektent zitten we op ons gemak te eten tot een auto stopt en er aardig wat mensen uitstappen met witte kleding. Niet veel later vraagt er een van hen waar we vandaan komen en voor we het weten hebben we hele gesprekken over het geloof. Het zijn ‘witte monniken’. Als ik het goed begreep is hun taak om mensen te helpen leren te mediteren. Door te mediteren kun je leren rust te vinden in jezelf en zo nirvana bereiken. Een soort innerlijke rust zonder materialisme. We worden door ze uitgenodigd om te leren mediteren bij de tempel maar we gaan een andere route. 

Onze route is naar de immigratiedienst om ons visum te verlengen. Hij loopt deze week af en anders kunnen we het land niet eens meer uit of verder reizen in Thailand. Het meisje wat ons helpt bij de immigratiedienst snapt niet echt hoe we reizen. Ze wil weten waar we logeren en het blijft heel lang stil als we dat niet weten. “Kunnen we wel een visum krijgen als we een hotel hebben?” Ja dus, geen punt voor ons we kijken op internet en noemen waar we willen gaan slapen. Opgelucht door deze beslissing kan ze weer verder en gaat ze voor ons aan de slag.  In tegenstelling tot het dagelijks leven kost dit visum een hoop geld. Dus met het gevoel een oor te zijn aangenaaid fietsen we door naar het hotel.

We eten langs de straat met wederom uitzicht op sporters. Heerlijk lekker mensen kijken. Hier geen sporters in dure sportkleding. Dik, dun, oud, jong, geblesseerd of niet we zien alles samen sporten. Hardlopen en wandelen en in het midden van de baan voetballen alle leeftijden met elkaar. We vragen bij het eetkraampje of ze ook bier hebben. Dit is niet het geval. Niet veel later komt de dochter met mij een praatje maken. Een super leuk meisje van ik schat 15 jaar. Ze spreekt Engels en vraagt mijn naam. Een tel later komt ze weer terug en biedt aan om even verderop een biertje te halen voor Jan. Super lief! Wanneer ze terugkomt willen we haar er wat voor geven  maar daar wil ze niks van weten.

Donderdag 24 februari

Oei, ik heb vandaag moeite met het vroege opstaan. Gelukkig is de douche niet al te warm zo ben ik meteen wakker🤪

 Ook vandaag fietsen we weer langs de rivier. We zien grote bakken in het water staan met netten alleen wat wordt er gekweekt? Niemand is aan het werk en dus leggen we een meisje afbeeldingen voor. Kreeft? Nee gewoon vis! Welke geen idee🤪 Omdat ik besloten heb bij thuiskomst een poster te maken van alle vervoermiddelen in Thailand maak ik als we stilstaan foto’s. De eigenaar van het kraampje wat ik op de foto zet, zet meteen zijn muts en mondkapje af. We bekijken samen de foto en trots loopt hij terug naar zijn kraam. We krijgen Roti aangeboden. Ik ken dat alleen als pittig gerecht maar dit is duidelijk wat anders. We nemen het mee voor bij de lunch. Daar  komen we erachter dat het een soort pannenkoek met karamel is. Heerlijk zoet. Dan maakt hij een sapflesje open, we moeten toch echt iets nú gebruiken lijkt hij te denken. Ik krijg een foto te zien van zijn Facebookpagina waar hij opstaat met een fruitboom. Van dat fruit is het gemaakt lijkt hij te zeggen. Het smaakt lekker, ik gok gemaakt van Mahjong. Na flink aandringen rekenen we de Roti af want eigenlijk wil hij het beiden schenken.

Langs de weg naast de rivier wisselen super moderne betonlook huizen af met houten huizen op palen of ‘woningen’ die eigenlijk een stempel onbewoonbaar horen te hebben. Wat een verschillen zo vlak bij elkaar.Er wordt op veel plekken langs de rivier druk aan de weg gewerkt. In Thailand werken er best veel vrouwen in de bouw of aan de weg. Hier zijn dit niet typisch mannenberoepen eerder fifty-fifty. Super zwaar werk ik doe ze het niet na.

Vandaag rijden we ook weer langs een gebied met apen. Ze zien er schattig uit van een afstand. Dichtbij hoeft van mij niet. Helaas blijven de leguanen ook op afstand van onze camera. Regelmatig zien en horen we grote jongens gauw het water in schieten. Jammer want die wil ik juist zo graag op de foto. Hopelijk lukt het morgen. We eten in een voor deze tijd toepasselijke naam van een restaurant. Zie foto.

Natuurlijk volgen wij het vreselijke nieuws over de oorlog in de Oekraïne. Wanneer we hier kijken op het nieuws of mensen vragen is het nauwelijks bekend. Dat hadden we niet verwacht…

Liefs van ons Jan en Marlies