Pauze in Ban Krut

Pauze in  Ban krut 

Mijn verhaal is net weggestuurd als we terug komen in het hotel en Stewart op ons zit te wachten. Hij is een Australiër, maar woont al 21 jaar in Thailand en is bezig met zijn eerste fietstocht. Vol spanning wacht hij op dé fietsers:) Hij heeft een mountainbike en wil graag horen wat wij hebben gedaan. We besluiten om morgen samen te fietsen en om 7:00 te ontbijten.

Zoals we wel eens eerder hebben gehad slapen we spartaans. Het matras is keihard en de airco maakt een hels kabaal. Een beetje brak staan we op. Net als ik mijn tas aan mijn bagagedrager wil hangen schiet het in mijn rug. Echt niet fijn. Zitten is pijnlijk, maar in dit hotel blijven is met dit bed geen optie. Pijnstillers en gaan dus. Fietsen lukt gelukkig, al is dieper ademhalen tijdens het klimwerk lastig.

Onderweg hoor ik ineens een Nederlander aan de andere kant van de weg roepen: “ Hé hier is het restaurant hoor!!” Heerlijk ja het is wel duidelijk, fietsers in het buitenland kunnen bijna alleen maar Nederlanders zijn😀

We fietsen een paar uur met zijn drietjes tot we Stuart ineens kwijt zijn? Hij gaf al aan alle kleine weggetjes te rijden. Geen idee of we te langzaam gingen maar we vinden het weer prima zo met zijn tweetjes. Je kunt toch makkelijker stoppen als je wat ziet. Zo stoppen we nu af bij een aantal mensen die bezig zijn met het verwerken van kokosnoten. De groene kokosnoten gebruiken ze om het sap van te drinken maar deze kokosnoten zijn geel en al wat ouder. Ze worden hier verder bewerkt. Onder een net zijn drie mensen hard aan het werk. Een man ontvelt de kokosnoten. Daarna hakt een vrouw er een stuk af en laat het sap in een grote ton lopen. De volgende handeling is de kokosnoot schillen en in stukken breken. Als laatste wordt het gestort in een grote bak waar de kokos in gespoeld wordt. Zie video op deze site. Wat een handenarbeid voordat wij de kokos in een blikje of pakje in de winkel kopen. Staan we eigenlijk niet zo bij stil totdat je het hier ziet.

Het is bijna middag als we stoppen voor een mooi hotel aan het strand. Toch nog aardig wat km gereden. We hebben het warm, ik voel mijn rug en ben helemaal op. Zelfs de honden doen mij de laatste kilometers niks. Ik tel echt de kilometers af voor we bij de kust zijn. Na het inchecken is het douchen en slapen met de airco aan en we besluiten al snel dat we eerst weer fit moeten zijn voor we op de fiets stappen. De warmte is hier echt heftig. Om 11:00 is het 31 graden met een luchtvochtigheid van 66%. We wisten het hoor, maar het is wennen en gaat de ene dag makkelijker dan de ander.

Het hotel is super luxe met heerlijke bedden en na een goede nachtrust laten we ons brengen naar een tempel hier vlakbij. Het is een mooie Wat ( wat??) met geweldige glas in loodafbeeldingen van goed en kwaad. We wandelen relaxt terug en lopen door een kleine wijk met veel vissers. Hier is duidelijk meer armoede. We zien schamele huizen met golfplaten, werkkleding, blote voeten met veel eelt en zoals overal hier, blaffende honden. Langs het strand vinden we prachtige schelpen en zien we nog vissers aan het werk in het water. Verder houden we vandaag een rustdag en aan het eind van de dag voelen we ons weer fit. Jan bestelt een Heineken aan het strand. Dit mag na 17:00. Tot onze verbazing wordt het geserveerd in een ‘hello Kitty’  beker. Gelukkig wel lekker koud.

Voor de zekerheid toch nog een covidtestje gedaan maar gelukkig negatief. Bij jullie rijzen de besmettingen de pan uit lezen we, maar gelukkig is alles weer open. Super fijn voor alle mensen in de horeca etc. 

Liefs van ons Jan en Marlies