Fietsers!

Fietsers!

Alweer zeggen we een hotel gedag. Hoeveelste wel niet al. Ook vannacht werd er weer goed over onze fietsen gewaakt door de nachtportier. Ze moesten zelfs op een VIP plek staan zodat hij ze goed op de camera kon zien. Daar houden we van👍  We starten vandaag onderweg al snel met ijs😂De ijscoman komt langsrijden en daar is altijd wel een plekje voor. De meneer voor ons neemt een broodje met selderij? ijs en kokosmelk. Ik mag er een foto van maken. Nou wij kiezen toch maar een gewoon bolletje. Waar maakt de man het van, 10 cent en het smaakt super lekker.   Reikhalzend kijk ik in de ochtend altijd uit naar een koffieplek. Eettentje zijn er genoeg maar koffie meestal wat minder. De ijs cappuccino is hier heerlijk. De straten die we vandaag rijden zijn nog niet ontdekt door toeristen. Wanneer we een koffietent hebben gevonden weten we het zeker. We worden van alle kanten bekeken en op de foto gezet. Meestal is Jan favoriet ( ik gok door zijn grijze haar en bruine lichaam) maar vandaag ben ik het. Een vrouw wrijft eerst over mijn arm, voelt dan aan  mijn spierballen, prikt dan eens in mijn zij en gaat vervolgens in mijn kuiten knijpen. Ja hoor zo kan het wel weer😂Blijkbaar ben ik een sterke vrouw want ik krijg een opgestoken duim en ze blijft maar in de buurt naar mij kijken.

Als we later weer fietsen lijken we wel op Freek Vonk. We zien een levende slang langs de kant van de weg en trappen op de rem. Tot nu toe zagen we alleen maar platgereden slangen, maar deze leeft. Toch heeft hij een probleem. Er zit klimop vast bij het einde van zijn lijf. We proberen het eerst met een stok weg te halen, je weet maar nooit wat dat beest doet. Lukt natuurlijk niet dus, ik de held, hang nu de echte held uit en bevrijd de slang van de takjes. We kijken nog even hoe hij weg kronkelt maar echt snel gaat het nog niet.

Wij wel, we schieten lekker op en hebben zin in een douche als we bij onze nieuwe slaapplek aankomen. Wat een beauty en Jan is helemaal blij, voor het eerst met een bad! Wie schetst onze verbazing als we inchecken er twee fietsers aankomen. Het zijn Marc en Sky uit Londen. Aan het eind van de middag bezoeken we samen met hun Kamphaeng Phet. Een Unesco park, omringd met een muur en vol met restanten van eeuwenoude tempels. We bezoeken er maar een paar, ze zijn indrukwekkend om te zien. De meeste tempels zijn gebouwd in de 15e en 16e eeuw. De stenen zijn aangetast door de tijd maar toch zijn enkele afbeeldingen nog zichtbaar. Met een app op je mobiel kun je de reconstructie terugzien. Lang leven de mobieltjes. Het doet ons een beetje denken aan Angor Wat in Cambodja. Wat gezellig is het om mensen te ontmoeten. We zien maar heel weinig toeristen dus extra leuk dat het ook nog fietsers zijn.                           In de avond ben ik Jan kwijt, we hebben een bad!!

20 februari

Naast onze kamer zit barbie en haar man. Gisteren was ze zichzelf aan het fotograferen met een selfiestick. Niet even want wij hadden in de tussentijd gedoucht, gezwommen, gebeld met Jay en bij terugkomst  was ze nog steeds creaties aan het creëren voor foto’s. Daarna moest haar man eraan geloven en nog meer foto’s maken. Als wij al slapen horen we ze binnenkomen. We horen wel zeker nog drie andere vrouwenstemmen. We verstaan het niet maar horen wel dat ze straalbezopen zijn. Af en toe schiet ik wakker van het giechelen en hun schelle stemmen. Om 02:00 wordt het stil maar bij ons loopt om 6:45 alweer de wekker af. Wanneer we bij het ontbijt komen schieten we in de lach. Het zit helemaal vol. Wat een mensen, dat zijn we niet meer gewend. We eten gezellig met de Marc en Skye en moeten dan met zijn vieren van de eigenaar een fotosessie doorstaan bij zijn mooie waterval. Zijn vrouw schiet er heel wat vol vast voor zijn website. We fietsen op ons gemak weg. Marc en Skye hebben racefietsen dus we gaan ieder onze eigen weg. Wie weet zien we elkaar nog eens terug, ze gaan ook richting Bangkok.

Vandaag staat er veel wind tegen. Het is een pittig dagje fietsen. Gaar en moe stappen we af bij een kleine huisjes. Douchen en even liggen en we  voelen ons gelukkig weer nieuw. Dat moet ook wel want we moeten toch weer op de fiets om boodschappen te halen en ergens te eten. Voor het eten strijken we neer bij een groot terras. Er klinkt meteen gegiechel. Een hoop zussen die samen met moeder dit restaurant runnen. Één spreekt er een klein beetje Engels maar met onze vertaalapp kunnen we de menukaart lezen. We lijken we de koning en de koningin. Niks is teveel en wanneer we naar ze kijken er zijn er altijd wel een paar die naar ons kijken en blijven kijken en glimlachen. Wat hebben ze een lol met elkaar, wat een vrolijke familie! We eten er heerlijk en ‘kletsen’ wat met diegene die Engels spreekt. Zo vertelt ze dat ze elke dag zo met elkaar zijn. Genieten om dit te zien.

Liefs van ons Jan en Marlies