Staande ovatie...

Staande ovatie...
Vandaag een rustdag. We proberen uit te slapen en het voelt een beetje vreemd om de spullen gewoon te laten staan. We slapen hier twee nachten hebben we besloten.
Vandaag fietsen we naar dé badplaats volgens alle onze Sri Lankaanse vrienden, Nilaveli. Het is ongeveer 15 km hier vandaan. Gelukkig hebben we gisteren veel gefietst want het is vandaag warm. Onderweg zien we veel militaire kazernes. In Sri Lanka staat er vaak onderweg politiecontrole. In dit stuk voor mijn gevoel iets meer. Toch merken we niks van spanningen tussen de bevolkingsgroepen. We zien nu wel duidelijke verschillen. De Tamils zijn echt een stuk donkerder van huidskleur. Ze lopen vaak in erg fleurige kleding zowel de mannen als de vrouwen waarbij turquoise, kobalt blauw, rood en oranje echte voorkeurskleuren zijn. Op het strand is het heerlijk vertoeven en wat is het mooi. Grappig om te zien dat de koeien over het strand lopen!
We spreken af om morgen te gaan duiken. Lijkt ons super gaaf en hebben we nog niet eerder gedaan. 
Het lijkt wel een zondag, we luieren wat, zwemmen in de zee met hoge golven ( watertemperatuur 28graden:) Bij dit stuk strand zitten een aantal (4) mensen in bikini, wat hier kan volgens de man van de duikschool. Regelmatig zie ik mannen langs lopen, het is net of we op het nudistenstrand zitten.
Dan gaan we zelf, gekleed in korte broek en t-shirt een stukje wandelen. We zien heel veel Tamils families: vader, moeder, opa en oma geheel gekleed zwemmen en veel plezier hebben. Kinderen die zandkastelen bouwen en spelen in de golven. Een badmeester fluit regelmatig op zijn fluitje wanneer iemand te ver de zee ingaat.
We lopen verder en kijken bij een familie die cricket speelt op het strand. Dikke lol hebben ze, tot de tennisbal in het water terecht komt. Een man loopt een klein stukje in het water maar gebaard naar iedereen dat ze moeten wachten tot de bal weer terugdrijft. Dan dringt het tot ons door; ze kunnen niet zwemmen! Jan aarzelt niet en duikt het water in om de bal te halen. Hij krijgt een staande ovatie van een hoop Tamils en diverse handdrukken bij terugkomst:)
We lopen verder en zien een man vissen met een net. Elke keer weer werpt hij zijn net in het water, wacht even en haalt hem weer binnen.
Hij komt het water uit en geeft Jan een krab uit zijn net. Jan, bang om hem te laten vallen, houdt hem voorzichtig vast. Wanneer hij hem terug wil geven gebaart de man dat hij in de zee mag. Uit een zak die hij om zijn middel heeft laat hij zijn vangst zien, grote vissen! Hij vertelt dat hij nu niet zoveel kilo heeft maar gisteren zeker 26 kilo had gevangen. Je zou dat maar om je middel moeten meeslepen!
We fietsen weer richting de stad en drinken bij een stop  de sap van een kokosnoot langs de weg. Meteen moet ik met een klein kindje op de foto die in mijn handen wordt gedrukt:)
We rijden terug via het Nederlandse fort Frederick, wat jaren geleden in ons bezit was (1667) Er zit nu onder andere een kazerne op het terrein. Het is al donker wanneer we verder door de stad fietsen, het begint al te wennen. Als enige fietsers fietsen we met licht:) 
Tot slot nog wat grappige weetjes:
In de supermarkt ligt bij het maandverband bruine zakken. We zagen een vrouw heel snel maandverband in de zak stoppen en in haar mandje leggen en meteen gauw weer doorlopen. Gelukkig valt dat niet op!
Eten krijg je hier opgediend op een bord maar soms ook in een stukje krant.
De mensen wiegen hun hoofd wat heen en weer, lijkt voor ons of ze nee zeggen, maar betekent ja:)
Duidelijk toch:)
Liefs van ons Jan en Marlies