Iedereen draagt zijn steentje bij.

Iedereen draagt zijn steentje bij.
Vanmorgen weer vroeg eruit, het is dan nog heerlijk rustig. We ontbijten met Tamils eten. Lekker voedzaam en smaakt goed. 
De navigatie voor de fiets voert ons toeristisch naar Mihintale. De wegen zijn afgewisseld asfalt of kuilen, maar dit herkennen we wel van Laos. De mensen wonen in dit gedeelte allemaal in ongeveer dezelfde bungalows; geen ramen van glas maar van plastic. 
De meeste mensen worden net wakker en zitten op de veranda. Prachtige planten staan er in bloembakken. Het stikt er wel van de honden. Jan telt in de route tot de tempels 48 honden!! Sommige komen blaffend achter je aan maar één brul en ze schieten weg:)
We drinken heerlijke zelfgemaakte ijsthee bij de tempel en dan gaan we met de fiets tot het tussenstation ( scheelt weer wat trappen lopen)
Daar helpt letterlijk iedereen een handje mee. Elke bezoeker neemt een baksteen mee die hij boven weer afgeeft! Een pad omhoog naar een uitzichtpunt waarbij de treden op voetstappen lijken voert ons naar de top. Met terugkomende verkeer best even goed uitkijken. Moet je nu links of rechts lopen? Wanneer we niet veel later de tempel bezoeken word ik al aangesproken. De tam tam gaat snel, ze weten al dat wij de fietsers uit Holland zijn. Ik denk dat er nog nooit een andere buitenlander op de fiets is geweest want iedereen heeft deze associatie. Bij het omhoog lopen zien we weer een slang, ditmaal krijgen we hem op de foto voor hij uit het zicht verdwijnt.
Ook hier weer veel mensen uit India, zo blijkt uit een gesprek met een vrouw. Ze heeft prachtige beschilderde handen. De betekenis was voor mij alleen niet helemaal duidelijk geworden uit haar verhaal.
De weg naar Trincomalee is uitstekend. Het is redelijk rustig en het landschap is indrukwekkend. Elke dag zien we ijsvogel maar ook veel witte vogels ( soort reiger) die naast of op de buffels wachten op hun maal.
We reizen relaxt maar het weer is goed, niet te warm, wind mee dus rijden veel kilometers. 's Middags rusten we lang bij een meertje vol met waterlelies. Heerlijk om geen haast te hebben, beetje  te kijken naar het water. We  genieten van de rust en dommelen wat weg. Geen idee hoeveel flessen water we halen van 1.5 liter maar wanneer je kijkt naar de bidon is hij alweer leeg:)
Bij een andere stop spreken de mensen slecht Engels. We hebben geen hotels meer gezien. Nou kun je daar slapen maar dat zien we niet zitten. Dan is er maar een oplossing, stevig doorfietsen en naar de zee rijden. Om 18.00 gaat de zon onder dus ineens krijgen we toch wat haast. De weg is glooiend maar we rijden  stevig door. Het allerlaatste stukje gaat het licht aan, het wordt snel donker. Via internet vinden we een tophotel. We hebben er toch meer dan 115 km opzitten.
Hier blijven we lekker een paar dagen. Genieten van het strand en we willen een boottocht  maken om dolfijnen te spotten.
Liefs Jan en Marlies