Hoe sterk is de 'eenzame' fietser........

Hoe sterk is 'eenzame' fietser....

Na een supernacht word ik wakker met een 'blauwe' plek op mijn bovenarm. Jan zag gisteren een bordje kneippbad staan, maar liet mij voorlezen wat er stond en kneep mij in mijn bovenarm. Ik schoot een halve meter omhoog. Hij natuurlijk dikke lol. Gelukkig maakt het luxe ontbijt van vanmorgen veel goed
Uiteindelijk is het half elf als we eindelijk in de regen wegfietsen. We hebben geen haast met dit weer. Mochten jullie ons gekken vinden we zien genoeg medestanders. Veel stelletjes maar ook wel mensen alleen met volgepakte fietsen. We hebben niet te klagen over aanspraak. Iedereen vraagt waar we vandaan komen en naartoe gaan. Op een pontje spreekt een dame, van toch al ver in de zeventig, ons aan. Ze vraagt welke tochten we nog meer hebben gereden. Zelf heeft ze er al aardig wat gereden. Wanneer ik aangeef dat het rondje Zuiderzee ook erg leuk was antwoordt ze mij dat die tochten later als ze oud is ook nog kunnen geweldig wat een power!
Wat ook leuk is zijn de mensen die je zo een aanmoediging toeroepen of hun duim omhoog steken. Ze vinden ons vast zieliger omdat het regent.
Nou dat zijn we echt niet hoor, de route is prachtig en de versnaperingen onderweg heerlijk! De Limburgse vlaai kon natuurlijk niet uitblijven.
We fietsen in Duitsland langs een schitterend onverhard pad en komen een slagboom tegen als grens. We volgen de Rur en je merkt bijna niet dat je omhoog gaat maar ziet het aan de watervalletjes die we tegenkomen. Het is een onverhard pad alleen door de regen zien de tassen er niet meer uit. De verwachtingen zijn voor morgen ook slecht dus we besluiten om toch ook maar voor deze nacht een hotelletje te zoeken. Van de buitenkant ziet het hotel er niet uit, maar schijn bedriegt. Het is een keurige kamer met  super vriendelijke eigenaars. Nu gaan we ergens wat proberen te eten en morgen willen we een keer op tijd vertrekken, of dat gaat lukken... 

3e etappe Arcen- Wassenberg  75 km