Sprookjesachtige etappe.

Sprookjesachtige etappe.
Vanochtend rijden we weer verder. De verwachtingen zijn best wel hoog, volgens het boekje moet het een van de mooiste tochten zijn.
De eerste kilometer is altijd even wennen. De  bovenbenen zijn dan nog goed te voelen. En als we dan een paar kilometer rijden dan zie ik meestal alweer het mooiste plekje om koffie te drinken:) Vandaag was dat nog aan het meer, het uitzicht is er prachtig.
We verlaten het meer en de rotsen om ons heen komen steeds dichterbij. We volgen de rivier Brenta, volgens het boekje een jonge rivier(?) 
Waarschijnlijk is het daardoor zo groen. De bomen zijn verschillende kleuren groen en tezamen met de grote geel witte rotsen waar ze op en onder groeien vormt dit een sprookjesachtig tafereel. We hebben al veel mooie plekken gezien maar dit hoort wel bij de top. Ineens merk ik dat er tranen over mijn wangen lopen, de rust en de schoonheid brengen mij  tot ontroering.
We rijden de hele dag naast de rivier een enkele keer komt de weg door een stadje. Bij een plaatsje loopt hij door smalle straatjes met veel gekleurde huisjes, zo echt Italiaans.
We bekijken de kerk waar we langs rijden, het heeft een andere look dan de Oostenrijkse of Duitse. Het plafond is versierd met prachtige fresco's en we steken een kaarsje op voor onze ouders.
Op de route zijn veel picknick plekken aangegeven. Net voordat we stoppen zien we grote kwekerijen met aardbeien. Helaas nergens zoals in Nederland een stalletje te zien. Jan besluit even iets illegaals te doen terwijl ik de tafel dek.
En dan hoor ik:" Hé Marlies", ongelofelijk het zijn Jolanda en Bert ( uit Huizen) op de tandem. We lunchen gezellig samen met verse aardbeien en zij geven ons een leuke overnachtingscamping door. 
Wanneer we de weg weer vervolgen trekt de kloof steeds meer om ons heen, zowel links als rechts doemen de rotsen steeds meer op. Op het laatst fietsen we langs een weg waar uit het niets staat dat je daar niet meer mag fietsen vanwege vallende rotsen. Tja, terug? En dan? Dus toch maar door, ineens zijn de rotsen wel erg groot:) gelukkig valt het mee met de hoeveelheid stenen die we op de weg zien liggen. 
De camping ligt een stukje van de route af en op een berg. We volgen de beschrijving van Bert maar al snel lopen we vast. We vragen de weg aan twee Italiaanse mannen op de fiets. Ze kijken elkaar aan, praten even rap Italiaans met elkaar en dan vertellen ze ons dat ze wel even meefietsen. Echt aardig he. Het blijken twee zwagers te zijn waarvan de koprijder geen ons vet bezit maar diegene die naast en al snel achter mij rijdt wel. De route gaat aardig omhoog en al snel blijft de laatste man erg ver achter. Hij vertelde mij wat later dit het eerste tochtje was van dit jaar. Enfin, 10 km en aardig wat klimwerk later komen we uit bij een kleine camping en krijgen we ook nog veel tips mee over wat we zeker moeten zien en proeven ( de Grappa in het dorp)
We eten in het restaurant achter de camping. Geen idee waar alle Italianen vandaan komen uit dit gehucht maar het blijft maar binnenstromen. Hele families, prachtig gekleed en volgens Jan zit er minstens 350 man. We hebben heerlijk gegeten, slapen alleen naast het restaurant.... Je snapt het al eer het rustig wordt op de camping zal het wel laat zijn:)
Liefs van ons
San Christoforo al Lago - Semonzo
90 km