Kleren maken de man.

Kleren maken de man.

Heerlijk uitgeslapen worden we wakker en genieten van een topontbijt. We boffen toch elke keer weer met onze adressen. Het gebouw waar we hebben geslapen is uit 1700 en de houten trap die wij moeten nemen is vast uit deze tijd. Ik struikel elke keer dat ik de trap neem. Als ik goed kijk is geen trede gelijk. Logisch met zo’n oude trap:)

Van de eigenaresse horen we dat op 2 km afstand een grote sportzaak zit en ja hoor daar scoren we een matje. Ik zie ook een oranje t-shirt voor Jan. Zit als gegoten en past precies bij de kleur van de gadgets van zijn fiets:) Hij ziet er weer tip top in uit.

De Italianen die we in de avond treffen in de restaurants zien er ook altijd op en top gekleed uit. De vrouwen altijd in mooie kleding en make up gestoken en ook de mannen staan bekend  als ‘zeer goed geklede mannen’. Dit is in grote tegenstelling met wat we zien bij de sportende Italiaan. Regelmatig komen we fietsende Italianen tegen die alleen in een zeer strakke ‘zwembroek’ fietsen. Dagelijks zie ik er wel een of twee voorbij komen. Vandaag fietsen we door een gebied met veel fietsers en zijn er dus ook veel meer. Zouden het dan nog mooie gespierde mannen zijn, zou het misschien nog leuk zijn om naar te kijken. Helaas, is dit niet tot nu toe nog niet het geval. Het is echt niet met elkaar te rijmen met de in de avond mooi geklede Italiaan.

We rijden vandaag een schitterende route. Het is telkens net een afbeelding van een puzzel met een berglandschap. Ik raak er niet op uitgekeken. Wat zijn we toch rijk op deze aarde met zoveel moois om ons heen. Tegelijkertijd ook zo nietig, want wat een hoogtes hebben deze bergen. 

We rijden voorbij Trento het Duits sprekende Italië binnen en als we hier wat willen eten zien we meteen de braadworsten en schnitzel op het menu staan:) Niet veel verder is de camping gelegen aan een meer. Er zijn hier aardig wat trekkerstenten van fietsers. Als we de fietsen neerzetten staat er al een Santos en een andere fiets met bepakking. We maken kennis met het Nederlandse stel en het klikt meteen. We spreken af om samen even wat te drinken. Wat een bewondering heb ik voor deze mensen. Ze zijn van onze leeftijd en hebben allebei hun partner én hun ouder vrij plotseling en dicht na elkaar verloren. Mijn grootste angst is altijd dat dat gebeurd. Wat hebben deze mensen het daarna goed opgepakt. Na een periode van veel verdriet hebben ze elkaar gevonden waar ruimte is voor een lach en een traan. Na deze lange fietsvakantie ( eerst Venetië en dan door naar Griekenland) gaan ze samenwonen. Dit is de ultieme test. Ik weet zeker dat het helemaal goed gaat komen. Het maakt maar weer duidelijk hoe belangrijk het is om nu te genieten en niet te leven in ‘dat doen we straks’.... 
Een mooie overdenking voor de zondag:)

Liefs van ons Jan en Marlies