Sterren

Sterren.

Wanneer we vandaag ons ontbijt kopen, staat binnen de kortste keren de plaatselijke bevolking weer om ons heen. Volgens mij hebben ze hier nog nooit een buitenlander gezien. Opgewonden staan ze te praten en kijken. Dan trekt Jan zijn portemonnaie om af te rekenen. Dit is altijd hilarisch! Ongegeneerd willen ze meekijken in Jan zijn portemonnaie, het liefst even helpen om het geld aan te wijzen, terwijl Jan dit absoluut niet wil. Hij gaat zich dan helemaal omdraaien en ik zie volwassenen en kinderen meedraaien:) Hier geldt 'de meter afstand' nergens!  Ook bij het pinapparaat kijken ze rustig bij iedereen mee, behalve ...juist bij Jan. Ik sta elke keer weer te genieten van deze momenten.
Even later rijden we het dorp uit en eten we ons ontbijt op onze stoeltjes. Voor de tweede keer zien we iemand die bij ons als zwakbegaafd omschreven zou worden. Woont dus gewoon thuis en we zien dat ze wel in de gaten wordt gehouden door een jonge jongen en haar vader?
Ik maak foto's van meisjes die hun fiets volladen met suikerriet. Wanneer ik even later stop om een vrouw in een rijstveld te fotograferen komt er een man op de fiets aan. Achterop zit zijn moeder en ze stoppen bij mij. Ik word wel drie keer over mijn arm geaaid en de zoon slaat een kruis. Soms weet ik niet meer wie ik ben hoor, dus als ik terug ben en naast mijn schoenen loop weten jullie hoe het komt:)
We boffen vandaag weer met het weer. Het is bewolkt en het gaat lekker. Vandaag constant een heuvelachtig parcours wat prachtige vergezichten geeft maar ook een hoop klimwerk vergt van pittige procenten. Vandaag rijden we langs rubberbomen en bekijken hoe het latex ( sap) wordt opgevangen in bakjes. Net wanneer we stoppen voor de lunch breekt de hemel open. Het komt met bakken uit de lucht. Er is geen pijl op te trekken. Tijdens de voorbereiding van deze reis had ik ergens gelezen dat het meestal aan het eind van de dag regent, maar we hebben het op allerlei tijden voorbij zien komen.
We zijn klaar met eten als het weer ook weer opknapt. Het is droog en voelt lekker fris aan. Jan wil de verloren km van de afgelopen dagen inhalen en dus moet er vandaag meer gereden worden. 98 km staat op de teller wanneer we stoppen. We zitten nu in een grote plaats en genieten van een heerlijk (voor hier) luxe kamer.
Jan zijn dag kan niet meer stuk als hij bij de winkels een vrouw ontmoet, perfect Engels spreekt en hem op 40 jaar schat:) Ze snapt al helemaal niet dat iemand deze tocht gaat fietsen, maar wanneer je 56 bent dan doe je dat soort dingen niet meer..
We krijgen hier zoveel persoonlijke aandacht ik denk dat we thuis echt moeten afkicken:) Of zetten jullie deze nieuwe trant door?  
Liefs Jan en Marlies 

Hoa Hieu