Stilte

Stilte

Als we wakker worden horen we de voorspelde regen op het dak van de camper. Het zou de hele dag gaan regenen en onweren, maar achteraf blijkt dat wel mee te vallen.

We staan relaxt op, tenslotte is de enige afspraak waar ik naartoe moet op loopafstand.

In de camper zit ook een prima douche. Natuurlijk moet je wel een keer in de zoveel tijd de tank vullen. Wij doen daar wel even mee. Hoe zou het onze jongste vergaan als hij hier moest douchen? In gedachte zien we hem de tank voor elke douchebeurt vullen:)

De klokken luiden al van de kerk als ik een handjevol mensen naar binnen zie gaan. Niet veel later tel ik er 20 in de kerk. Een vrouw is nog driftig aan het breien totdat het belletje aankondigt dat de mis gaat beginnen. Ik ben naast een vrouw gaan zitten die mij in het Engels even bijpraat. Ze blijkt uit het dorp te komen en  over een prachtige zangstem te beschikken. Ze wijst mij elke keer bij welk lied er wordt gezongen.  In het begin moet ik mij inhouden om niet te lachen, het Zweeds klinkt ook zo grappig zeker als ze gaan zingen. Veel rituelen herken ik, al kom ik niet vaak meer in de kerk. Toch zitten er mooie momenten bij. Een man speelt op het orgel en ‘tussendoor’ speelt hij telkens een prachtig stuk zonder gezang. Zijn vrouw heeft het er maar druk mee, het blad omslaan op zijn knikje en dan weer stangen uittrekken en omlopen en visa versa en het raakt mij ook al ben ik niet echt gewend aan orgelspel. ( voor wie het na wil luisteren het was:Toccata “tu es petra” van Henri Mulet)

Eenmaal buiten lijkt de regen alweer te zijn gestopt.

We trekken verder het binnenland in. Het is niet echt mooi weer dus  tijd voor wat kilometers vreten. We hebben besloten om hier een groot meer rond te rijden maar erg dichtbij kunnen we niet komen. De weg loopt er niet direct langs.

Wanneer we op zoek gaan naar een slaapplek krijgen we een tip voor een mooie plek. Zeg maar gerust een gouden tip! 

We strijken neer aan het Bosjön meer. Er staat nog een camper met vriendelijke Duitse mensen maar verder niemand. Het is hier doodstil, het enige geluid wat je hoort zijn de vogels. 

Na het eten wandelen we nog een paaltjes route. We lopen in stilte in de hoop een eland te zien waar het zeker het bos voor is. De zon gaat al onder als we na een aantal kilometers een  bordje zien en de route een etappe wandeling blijkt te zijn van een lange afstandswandeling. Leve mijn mobiel:) Langs de weg lopen we terug naar de camper.

Totdat we door de muggen verdreven worden zitten we buiten aan het meer. De natuur valt stil en de totale stilte hier is overweldigend. Is dit de zondagsrust?

Liefs Jan en Marlies