Een dag vol indrukken.

Een dag vol indrukken.

Het is nog doodstil op deze plek als we rond negenen wakker worden. Het is al goed warm. ook vandaag is het weer een mooie zonnige dag. Als we op pad gaan is het al rond half elf, later dan het plan maar ach... het is vakantie.

Het pad loopt langs de zee en gaat regelmatig over stenen of dan weer op de kant door hoog gras. Onze buurjongen loopt met trui ( het is  26 graden gevoelstemperatuur 29 graden)  en op blote voeten woeha. We volgen de bordjes en blijven langs de zee lopen. Omdat we continue aan het kletsen zijn kijken we totaal niet op de routekaart. Zo hoor ik dat ons buurmeisje Nederlands  jeugdkampioen kunstschaatsen is en ook harp speelt. Tot mijn verdriet hoor ik ook dat onze buurjongen op speciaal onderwijs heeft gezeten waar een klap uitdelen heel normaal was. Ik weet niet wat ik hoor. Zelfs al zou het maar één keer gebeurd zijn, is het nog onaanvaardbaar. Hij gaat na de vakantie starten met een opleiding voor de binnenvaart. Hij komt op een schip met een heel christelijk gezin. Moeder heeft dit bewust uitgekozen omdat hier veel structuur zal zijn. Als voorbereiding is ze vast elke avond het ‘onze vader’ met de kinderen aan het bidden. Mijn bewondering voor haar wordt steeds groter. Zo hoe ze alles in haar eentje regelt, vader is buiten beeld. Ook daar komen verdrietige verhalen over los. Het is wel wat veel om aan te horen maar vaak is het lekker om tegen een ‘vreemde’ alles te vertellen.

Na  ruim een uur stoppen we even en de trui gaat uit:)Toch wel vreemd dat we maar langs het water blijven lopen... Dan blijkt dat we de andere kant op, buiten de kaart, de route vervolgen  inderdaad langs het water. Hoe ver dit doorloopt hebben we geen idee van, want het staat niet op onze kaart:) Voor de twee hondjes is het wel prettig dat we langs het water zijn blijven lopen, ze kunnen telkens een duik nemen. Diverse keren zien we nudisten zwemmen, ons buurmeisje vindt het maar niks. Ik snap het wel hier komt bijna niemand langs, dus ach wat maakt het uit maar ja als je elf bent is het toch echt ‘gatver’.

Jan is ondertussen zijn boek aan het uitlezen en stapt daarna op de fiets richting Faaborg. Ook voor hem is het een pittig pad in deze hitte. Gelukkig krijgt hij nog op tijd ons bericht dat we fout lopen. Als we 8.5 kilometer hebben gelopen pikt Jan ons op. Het is voor de kids en de honden met deze warmte wel genoeg geweest. 

We gaan met de camper alsnog naar Faaborg en eten op een  plekje met elkaar. Wat een luxe om alles zo bij de hand te hebben.

Als we besluiten om nog een nachtje met elkaar te blijven staan zijn onze buurkinderen helemaal gelukkig. Ik ben volgens onze buurjongen de eerste juf die hij aardig vindt en geen discussie mee aangaat. Heerlijk die eerlijkheid, I love it:)

De kajak en hun sup worden tevoorschijn gehaald. We zijn allemaal waterratten en als Jan en ik omslaan met de kajak liggen ze blauw van het lachen. De honden zijn echt gewend aan het water en springen zo op de sup. 

Tot laat bbq we met zijn allen buiten. Voor het eten hebben we beloofd dat we monopoly zouden spelen dus ja..  Super laat beginnen we nog in de camper aan het spel. Onze ogen vallen al bijna dicht maar de kids genieten zo. Ze vinden het prachtig als Jan bijna geen geld meer heeft. Om even voor twaalven stoppen we het spel.

Moe van alle gesprekken, indrukken en gezelligheid tollen we in ons bed. 

Liefs van ons Jan en Marlies