Trots

Trots

Vandaag is een speciale dag. Mijn oudere broer Ton presenteert zijn master onderzoek ( thesis software engineering) op de universiteit. Van een afstand kunnen we dit bijwonen. Super toch dat dit mogelijk is. Even voor elf uur zitten we hoog in bergen op onze stoeltjes de meeting via Teams te volgen🤪 Super trots ben ik hoe hij een mega ingewikkeld probleem voor leken kan uitleggen. We kunnen het heel goed volgen totdat de wiskundige formules komen dan ‘denk ik’ dat we de strekking begrepen. Cijfer 8.7 !!!( onder voorbehoud want vanwege het hoge cijfer moet er nog iemand het extra beoordelen) 

Kortom ik ben super trots op de laatste ontwikkelingen van twee van mijn broers Ton, 62 jaar en cum laude geslaagd👏 en Hapé mijn andere broer ( fotograaf) die afgelopen zondag zijn nieuwste fotoboek over landschappen presenteerde bij zijn expositie bij ‘de groene afslag’. We missen wel wat maar gelukkig ligt het boek thuis al voor ons klaar.

Daarna fietsen we verder en genieten we van het heerlijke landschap hier. We klimmen en dalen in de stilte. Het enige geluid wat we horen is van de vogels. Een enkele keer komen we vandaag een auto/ motor  tegen. We raken  niet uitgekeken op de prachtige vergezichten waardoor  je tijdens het fietsen constant om je heen kijkt om maar niks te missen. Jan ziet het weiland vol koeien/ stieren? staan en kan het niet laten om: “hieha” te roepen. De hele meute komt in beweging en zet het op een lopen. 60-70 koeien rennen voor hun leven, zo angstaanjagend is Jan dus! Niet veel later denk ik schapen te zien staan. “Wat zijn ze donker”, denk ik nog. Als we dichterbij komen zie ik dat het varkens zijn. Wauw, die hebben hier echt een vrij leven. Heel wat anders dan hoe de varkens bij ons in de hokken zitten. Mooi om te zien… Als we later door de plaats rijden zie ik opvallend veel leveranciers van de Iberico ham. Na wat opzoekwerk blijken deze varkens dus het goud te zijn van de streek. De ham komt  van dit donkere Iberische varken wat in dit gebied vrij rondloopt en eikels/ kurkeiken eet. Door de eikels en kruiden die hij eet krijgt zijn vlees de nootachtige smaak. De hamsoort ‘Pata Negra’ verwijst naar de zwarte poot van het varken. Ook in Spanje kan deze benaming niet meer vandaar dat ze het nu anders noemen. De ham smaakt inderdaad heerlijk en nu ik weet dat hij zo mooi vrij leventje heeft geleid smaakt het nog beter. Ik heb helaas op dat moment geen foto gemaakt van de varkens in de vrije natuur. Alleen een foto die ik op zaterdag heb gemaakt waar er een paar bij elkaar staan achter een hek.

We stoppen vandaag bij een wegrestaurant/ hotel. Het was leuker geweest in het dorpje 10 km verderop maar dan is er eerst nog een pittige klim en we doen het nog even rustig aan. De kamer is groot en met een bad. De glimlach op Jan zijn gezicht is groot als hij die ontdekt. Niet veel later zit hij heerlijk te weken. Als we wat later bij het restaurant buiten op het terras eten is een groter contrast met Thailand niet mogelijk. De Spanjaarden praten niet op normale volume met elkaar maar proberen elkaar te overstemmen en lijken een wedstrijd te doen wie het snelst kan praten. Zo rustig de Thai is zo druk is de Spanjaard😀

Zaterdag 2 april

Ik had wel wat respect verdient doordat ik toch ben gaan fietsen vind ik zelf. Jan denkt daar heel anders over… Het is onze derde fietsdag als ik wakker word van het kamerlicht wat volop aangaat. Jan is al gedoucht en wel en de slavendrijver slaat geen acht op mijn smeekbede om nog even om te draaien. Er zit niets anders op als ook de dekens van mij af worden gehaald. Het is pas 8:30 Ja hij lijkt zo lief hè😅Hij is de 5e jarig, nou mooi geen cadeau😂

Wanneer we wat later het restaurant betreden zit het hier alweer helemaal vol. Hoeveel decibel zou het geluid van al deze Soanjaarden wel niet zijn? We bestellen ons ontbijt en worden bekeken door een oud mannetje. Hij kijkt naar onze kleding en schudt een aantal keren zijn hoofd. Ik snap het ook wel. In Thailand hebben we de afritsbroeken gebruikt maar alleen als korte broek. Dus die zijn behoorlijk verkleurd vergeleken bij de rest. Tja een modeprijs gaan we er niet mee winnen maar ach wie kent ons hier? 

Als we wegfietsen is het net wintersport, volop zon en 4 graden. Het eerste stuk is op en af pittig klimpartijen en dan weer afdalen dus al snel staat het zweet op mijn voorhoofd. We rijden op stille wegen waarbij in de loop van de dag het landschap verandert. Het landschap is vaak verdeeld in vlakken en we zien grote stukken waar het nog groene koren door de wind golft. Ik wist niet dat er zoveel kleuren groen waren. De velden zijn afgebakend met stenen muurtjes waar ik warempel ook al klaprozen zie. Ik begrijp uit jullie overweldigende reacties dat het blauwe bloempje een Iris was. Die zie ik helemaal niet meer. We hebben vandaag geluk en veel wind mee. De groene velden maken plaats voor eindeloze rijen olijfbomen die net gesnoeid zijn. En net voor we de plaats binnenrijden overheersen de wijnstruiken die nog helemaal  aan het begin van het nieuwe seizoen met de groei staan. We nemen nog steeds even hotelletjes, vandaag weer in het dorpje zelf. We hebben er al heel wat gezien op deze reis.

Liefs van ons Jan en Marlies