Dolfijnen en walvissen spotten.

Dolfijnen en walvissen spotten.
Voor mijn gevoel slaap ik net als de wekker gaat voor ons volgende avontuur. 
We zitten maar één minuutje fietsen van het strand af dus we zijn er op tijd:) Met zijn vijven vertrekken we in een speedboot de zee op. De boot vaart wel een klein uurtje met behoorlijke snelheid  naar de open zee. Daar komen we uiteindelijk met nog vijf bootjes tezamen, allemaal met één doel walvissen spotten. We zien een aantal keren een walvis spuiten en dan weer sierlijk ondergaan. De walvis kan daarna wel 14 minuten onder water blijven, dus zit iedereen gespannen te turen waar hij boven komt. Dan gaan accuut de motoren weer aan en het gas erop. Het gevoel is een beetje dubbel bij ons. Jagen we ze niet op? En toch wil ik ze natuurlijk ook graag zien.... en op de foto vastleggen.
Dan draaien we terug en gaan op zoek naar de dolfijnen. Diverse keren zien we ze met een groep met een stevig tempo sierlijk in en uit het water duiken. Wat zijn ze prachtig!! Ik zou de hele dag wel naar ze willen kijken:) Met een spijtig gevoel varen we terug.
Het is pas negen uur als we terugkomen maar het lijkt wel alsof we er een hele dag op hebben zitten. We gaan ontbijten bij het restaurant van gisteren en dan komt de visboer aan huis. De vis wordt afgewogen en aan huis schoongemaakt. Er gaat bijna niet verloren, de hele kop wordt ook bewaard. 
Vandaag gaan we weer terug naar de stad want morgen willen we een stuk met de trein reizen. Deze vertrekt al om 6.00, het wordt een gewoonte om vroeg op te staan:)
Eerst probeert Jan mijn versnelling te maken. Al vanaf het begin lukt het niet om alle versnellingen te gebruiken. Er is toch, waarschijnlijk door de vlucht, iets krom gebogen. In de bergen hebben we echt alles nodig dus heeft het nu de hoogste prioriteit. Het lukt helaas niet en we rijden langs een fietsenmaker die ik op de heenweg heb gezien in de hoop dat hij het kan maken.Helaas spreekt de man geen Engels. Jan legt uit wat er aan de hand is en dan  geeft de man zijn kleinzoon opdracht een hamer te pakken:( Ik schrik mij dood, daar gaat mijn Santos, bedenk ik. Toch heb ik weer te weinig vertrouwen in de mens want de man is enorm kundig en even later is mijn fiets gerepareerd. Kosten een fooitje voor zijn ( klein)zoon:)
Helemaal blij fietsen we verder. 
Dit gebied is in 2004 ook getroffen door de tsunami en we zien een rij betonhuizen wat daarna is gebouwd( zo staat er op een bord) we gokken voor de mensen die toen dakloos zijn geworden. We kopen een ijsje bij een winkeltje aan huis en de geven de kinderen die er zijn ook een. Van alle kanten komen ze nu:) Met een grote glimlach nemen ze het ijsje in ontvangst. Heerlijk die glimlachende gezichtjes. Daar kan toch niks tegenop. De man van de winkel glimlacht ook en we krijgen 'super' te horen:) 
We zijn nog maar weer net op pad als we een grote groep bruine zeearenden in de lucht ontdekken. Ook een groep honden vechten voor een kadaver wat er ligt. Erg dichtbij durven we niet te komen, ik gok dat ze tot veel in staat zijn voor hun buit. De zee arenden zwemmen er als aasgieren er omheen en af en toe zien we er een met iets van het kadaver tussen zijn poten vertrekken. 
In Trincomalee bezoeken we de oorlog begraafplaats. Er liggen zeven Nederlandse militairen begraven. De eigenaar komt ons hartelijk begroeten en vertelt ons allerlei wetenswaardigheden. Hij heeft de verzorging van de graven overgenomen van zijn vader en alle krantenknipsels krijgen we te zien. Het bezoek is de moeite waard.
De rest van de middag genieten we van de zee en de zon. Hopelijk brengen we wat warmte naar jullie toe met onze verhalen want we horen dat het koud is. We hopen voor jullie wel een mooie Koningsdag. We zullen duimen.
Liefs van ons Jan en Marlies 
PS we proberen een video mee te sturen van de dolfijnen.