Yes, no, Yes

Yes! No! Yes! 

Het is nog vroeg in de morgen als Tom ons wegbrengt naar Schiphol. Volgens hem zijn we er veel te vroeg en hij verwacht dat we daar nog zeeën van tijd zullen  hebben om koffie te drinken. Het loopt iets anders. De man die ons helpt achter de balie kijkt naar al onze bagage. Ook de handbagage moet ingecheckt worden en qua volume ziet het er zwaar uit maar is erg bescheiden. Dan komen de fietsdozen. Ik twijfel net een seconde te lang over hoe zwaar die is. Die paar secondes worden mij fataal. Ze moeten op de weegschaal en zijn 3 en 5 kilo te zwaar. Hij gaat zoeken wat we moeten betalen. Na ruim 10 minuten wachten en een paar telefoontjes is hij eruit.Of we even 110 euro willen betalen😱 Het complete bedrag wat we voor de vlucht voor de fietsen hebben betaald. Bagage is al op de band weg dus hebben we keus....Geen KLM meer voor ons.

Inmiddels tikt de tijd door. De rij voor de douane staat op 25-30 minuten wachten wanneer we aankomen. De stress begint op te lopen naarmate het langer duurt. Ik zie het al voor mij fietsen en bagage in Rome en wij hier. Ineens komt de oplossing. Een medewerker laat de mensen die voor een bepaalde tijd vliegen eerst gaan. Dat zijn er nogal wat. Pff wat een geluk na een corona check en rennend door de gate zijn we precies op tijd😀

De vlucht verloopt prima. Gelukkig met alle aanpassingen prima te doen. We hebben al vlot onze spullen.Als geroutineerde fietsenmakers staan ze  al snel klaar. Oei probleem twee breekt aan de fietskar past niet achter de fiets. In alle drukte hebben we dit niet meer gecheckt. Met een beetje creatief denken lukt  het om de kar op de bagagedrager vast te maken en we kunnen rijden.

Vandaag is het eindpunt dichtbij. Het wordt de middellandse zee.!lekker bijkomen aan het strand. Jan heeft super hard nog gewerkt afgelopen week. Samen met Thijs een prachtig dakkapel gemaakt en geplaatst bij Thijs. Vakmannen, zo trots op ze.

We zwemmen, dobberen en kijken naar de kids die bij de zee met het zand spelen. Genieten. Om het af te maken eten we in de avond heerlijke pizza bij het strand.

Heerlijk nagenietend lopen we terug. Als we bijna bij de tent zijn valt de muziek op. Heerlijke dance muziek klinkt er vanaf de boulevard, tikje hard, oei dit voorspelt niet veel goeds. Niet veel later zweept de muziek steeds meer mensen op en hij gaat wat harder:) Het is twee uur als de muziek eindelijk stopt. 

De plek waar we staan zit vol scherpe doorns. Na een uurtje roept jan dat zijn slaapmatje leeg is. Hij blaast hen op en.... ploft op die van mij neer als ik de hoes eromheen doe. “Jij slaapt ook op karton.” Wat zei ik net ook alweer over trots zijn:( Welterusten dan maar he 

Liefst van ons Jan & Marlies