Helfire pass

Helfire pass

Het is zelfs nog donker als we wegfietsen. De trein vertrekt al om 6:15. Er zijn maar enkele reizigers in de trein.                         Een paar mensen reageerde op mijn blog waarvan familieleden hier hebben gewerkt/ zijn overleden aan deze spoorbaan waar we nu overheen rijden als toerist. Het is lang geleden, een zwarte bladzijde, maar toch goed om bij stil te staan.                              Niet de gehele spoorlijn is nog intact. We nemen daarom na de trein een taxi om bij de Helfire pass te  komen. De pas heeft deze naam gekregen omdat er dag en nacht gewerkt werd door de krijgsgevangenen en dus ze vuren lieten brandden om wat te kunnen zien. In het museum lopen we door een gang waar op de grond de rails is geprojecteerd. We horen het geluid van houwelen en lezen  alle voornamen die op de muren staan. Dit komt wel binnen. 
We wandelen de lange route tussen de uitgehakte kloof die eindigt in een voormalig kamp.Onvoorstelbaar dat mensen dit hebben moeten doen. We hebben een Nederlandse audiotour waarin ik hoor over hoe mensen overleefden in het kamp. Mensen werkten 8 later 10 dagen achter elkaar en hadden dan 1 dag vrij. Natuurlijk waren er ook hier ware kunstenaars die vlinders/ mensen tekenden maar ook gevangen die Sneeuwwitje opvoerden. Van rijstzakken werd kleding gemaakt en er werd tijdens de opvoering gezongen. Ongelofelijk knap dat mensen in zulke barre omstandigheden dit konden opbrengen. Het zorgde er wel voor dat mensen er kracht van kregen om door te gaan. Er heerste een enorme spirit om te overleven. Iedereen had een maatje die voor je zorgde en jij voor hem. Tijdens de audiotour vertelde overlevers hoe moeilijk het was om na de oorlog door te leven. Mensen werden voor gek of ziek versleten en ze konden hun verhalen niet kwijt. Je was helemaal alleen met je angsten en verdriet…

In de kloof klinkt luid gelach en gepraat van een grote groep mensen . Ze maken met heel veel lol groepsfoto’s. Het komt voor ons als niet gepast over. Even later passeren we ze en ze vragen heel vriendelijk waar wij vandaan komen. Het blijkt een groep Thaise mensen te zijn.  We ervaren mensen hier in Thailand als zeer respectvol, maar hebben deze mensen ook niet gezien in het museum. Zouden ze alleen voor een fotoshoot komen bij de ‘mooie kloof’? Zouden ze wel weten wat hier is gebeurd? Geen idee maar ik ga niet de juf uithangen.

We bezoeken hierna een waterval vlakbij het station. Staat vast niet in verhouding met de watervallen in het nabijgelegen natuurgebied maar anders zijn we te laat voor de trein. Het blijft voor ons een grappig gezicht om iedereen gekleed te water zien gaan.

We wijzigen onze reisplannen. We nemen zondagsvond de bus naar  Chang Mai. Het is een lange nachtbus maar van een fietsende Deen horen we dat de route vanaf hier naar Chang Mai zeer veel snelwegen bevat en saai is. Daarbij opgeteld dat ik mij zorgen maak om het branden van de rijstvelden al eerder begint. Op zich maakt het ook niet zoveel uit. We fietsen nu daar vandaan gewoon  terug naar Bangkok.                       En nu zitten we dus in de VIP bus. Een grote Volvo bus:) met luxe stoelen, airco op 20? en dekentjes..

Liefs van ons Jan en Marlies