Keer om......

Keer om.....
We hebben gisteravond samen met Peter en Judith nog tot laat buiten gezeten, het was een heerlijke zwoele zomeravond. Daarna slapen in de tent, dat werd lastiger. Niet dat we snurkers hoorden, maar het was te warm. Zeker in zo'n klein tentje blijft de warmte hangen.
Vanmorgen nog op de rustig aan stand:) Lekker nog een kopje cappuccino, afscheid nemen en dan rijden we weg, het is inmiddels half elf. Een uur later zitten we nog in de stad, elke keer rijden we fout en moeten we weer een klim nemen om terug te komen. Wanneer we goed zitten begint meteen een heftige lange klim van 3 km lang  6 tot 10 %. 
Het is vandaag prima fietsweer, al waait er een stevige tegenwind. Het is hier mooi, we zien vele rotsformaties en schrikken niet meer van de hoogtes, je voelt je wel nietig bij. Wel vragen ons af waar al die horizontale strepen vandaan komen in het gesteente. 
Wanneer we bij een spoorovergang komen gaan net de bomen dicht. We wachten en wachten.... en wachten.
Ja hoor, daar komt de trein, alleen hij stopt zo'n 50 meter voor de bomen?? Er gebeurt niks:( inmiddels zijn we ruim 10 minuten verder en raken toch wel een beetje ongeduldig, er is maar één spoor?? Er komen mensen achter ons staan en ik draai mij om ze te vertellen dat we er al even staan. Tot mijn verbazing zie ik een stukje achter hun een man zwaaien en wijzen naar een tunneltje. Hum, voor niets gewacht dus:)
Wat later in de route rijden we weer fout. In mijn boekje staat dat er een klim is van 10%, dat klopt wel alleen de 150 meter niet. Er komt bijna geen end aan tot we uitkomen bij een opslagplek voor zand etc. Ach het is de dag vandaag van keer om, dus daar gaan we maar weer.
Vandaag verlaten we het Duitssprekende stuk van Italië en je ziet ook het verschil in huizen. Er komt wat meer kleur in. Het is wel weer even nadenken hoe je alles zegt in het Italiaans, het lijkt erg veel op Spaans.
Tijdens het fietsen zien we dagelijks gelijkgestemde van diverse nationaliteiten die ook samen of alleen bezig zijn met een fietsvakantie. Vandaag zien we een Nederlands stel, iets ouder dan wij, die je eigenlijk niet wilt kennen. We zien ze eerst bij een helling en hebben nog niks in de gaten. Wat later zitten we bij een stalletje wat kersen te eten wanneer ze bij ons komen zitten. Ze zijn over alles negatief en hebben al zoveel gefietst... Venetië moeten we echt niet naartoe gaan etc, etc. 
We proberen zo snel mogelijk aan ze te ontsnappen maar wanneer we iets later een stop houden om even te schuilen zien we ze weer. Met het moed der wanhoop fietsen we ze voorbij. " Ik zou maar opschieten hoor", gilt ze mij na wanneer ik langs fiets. Ik zeg niks en we trappen stevig door, gelukkig gaan ze niet naar Venetië. 
Het laatste stuk van vandaag is een heftige lange klim. Jan heeft vandaag wat last van zijn rug dus we pakken dit stuk met de trein. Daarna zijn we binnen 4 km bij de camping. Het is aan een prachtig meertje maar het is net Nederland. We hebben nog geen andere nationaliteit gezien. Veel gezinnen met jonge kinderen maar een voordeel is wel dat we niet niet lang hoeven te zoeken waar we een hamer kunnen lenen. 
's avonds lopen we nog een klein stukje langs het meer, het Lago di Caldonazzo. Het heeft super helder water, morgen maar eens kijken of je er ook lekker in kunt zwemmen. 
Nog maar drie dagen fietsen en dan zijn we al in Venetië. Nog tips voor ons?
Liefs van ons
Bolzano- San Christoforo al Lago 
90 km ( + 25 min met de trein)