‘Bed girl’

‘Bed girl’
Wanneer ik in mijn bed stap zie ik dat mijn onder stapelbed grenst aan het bed van onze Spaanse rechter (de aardige, wat oudere Spaanse man). Vandaag wandelt hij met ons mee. Onderweg vertelt hij wat tegen Maaike die het weer naar mij vertaald:) Het lijkt af en toe wel op dat doorgeef fluisterspel wat we in de klas spelen. Er komt uit:” He never slept so  well and so close next to a smilling ‘bed girl’:)
We lopen in alle vroegte door de mooie stad Valencia. Nog geen toerist te zien. De stad wordt omsloten door een grote muur. Onze grote vriend, de snelle wandelaar komt ons achterop. Hij is vroeg vertrokken maar was zijn pelgrimspaspoort vergeten en dus maar weer even terug gerend:) We komen er nu achter dat hij Santiago heet, wat een toepasselijke naam. We wandelen met zijn allen  de brug over die naar Tui gaat. Een oude Spaanse stad die aan het water ligt. Deze brug is gemaakt door dezelfde bouwer als de Eiffeltoren. Als je naar de foto kijkt zie je het meteen, het is dezelfde stijl. Het is ook de grens met Spanje en meteen een uur later. 
Vandaag heb ik het onderweg zo maar ineens moeilijk en verlang ik naar Jan. Ik ben natuurlijk ook al een week weg:) Goede muziek, een traantje en de mooie natuur maakt het weer goed en even later geniet ik weer volop. 
De weg loopt vandaag door het bos waar we diverse bekenden van ons tegenkomen. De een blaren, de ander met knieproblemen. Tja en dan heb ik in de rugzak natuurlijk wel een middeltje en kan het niet laten om te helpen:) We lopen naar de albergue waar we een vrouw uit Korea zien met alleen 200 euro. Tja, daar heeft de albergue natuurlijk niet van terug. Vandaag dus drie keer een goede daad gedaan. Een Duits meisje zei onderweg tegen mij dat wanneer ik niet tot aan Santiago loop de heilige Jacobus mij het wel zal vergeven. Nu helemaal gok ik:)
Liefs Marlies