Tegenstellingen.

25 oktober 2017 - Valença, Portugal

Tegenstellingen.
Vandaag staat een klim op het programma. Om optimaal van het beloofde uitzicht  te genieten besluiten we om 6.45 op te staan. Net voor de wekker af gaat ben ik wakker maar het is nog doodstil op de slaapzaal. Zeventien mensen liggen nog te slapen alleen een Koreaanse zie ik heel stil vertrekken. Net voor zevenen staan we zo stil mogelijk op. Dan worden de Australische rechter en de piloot naast ons wakker. De een ziet erg leuk uit maar schijn bedriegt, ze zijn niet leuk! Gisteren viel ons al op dat het eerste wat ze wilden weten was welke afstand we hadden gelopen. Vlak daarna horen we ze opscheppen over hoe snel ze wel niet de camino france hebben gelopen en nu ook deze er even achteraan doen. De testosteron straalt er vanaf.  Het sluitstuk kwam vanmorgen. Wij doen samen met een aantal anderen heel stil terwijl hij even daarna de lichtschakelaar omdraait en zich verkreukelt over hoe bruut iedereen wakker wordt. Snapt dus na een hele camino lopen nog niet hoe het zit:) Het kost mij moeite om niks te zeggen.
Eenmaal op pad vergeet ik ze gelukkig snel. We genieten na een enorme klim over een rotspartij van het uitzicht en de stilte. Wat is het mooi! We nemen het ervan en lunchen op dit mooie plekje.De weg voert ons vandaag door het bos waar we van alles tegenkomen. Het ene moment lijkt het voorjaar en zie ik lammetjes en krokussen en dan is het weer volop herfst waar de heide in bloei staat en de bladeren van de bomen kleuren.
We zien een man super snel ons voorbij lopen en ook een Duitse jongen man strompelen. Zijn voeten liggen compleet open maar toch wil hij samen met zijn vrienden naar Valencia. Ik gok 30 km lopen. 
Wanneer we vroeg arriveren bij ons doel van vandaag besluiten we door te lopen. We zijn nog fit en kunnen best 9 km verder.
We laten een Nederlandse achter, ze besluit in die plaats te blijven. Jammer want het was juist gezellig maar ieder loopt zijn eigen weg.. Zo zie je elke dag sluiten nieuwe mensen bij ons aan en vertrekken er ook weer een aantal. We lopen nu met zijn drietjes. Soms alleen, maar meestal wel met elkaar al dan niet met een afstand er tussen. Wanneer we bij de albergue komen waar we willen slapen blijkt het wegens privé omstandigheden gesloten te zijn. Een Duitse vrouw komt aangelopen en vertelt ons dat ook de andere albergue dicht is. Dus wordt het een taxi, nog 7 km meer gaat niet meer lukken, dan lopen we in het donker. 
En het gekke is we arriveren bij de albergue en wie zijn er: de snelle wandelaar, Carlos de rechter van lang geleden, de strompelende jonge Duitser (met de bus gekomen) en wij.
De snelle wandelaar kijkt ons vol verbazing ‘s avonds aan en vraagt waar we gestart zijn. We zien hem kijken maar vertellen even niks van de laatste 7 km in de  taxi:)
Liefs Marlies 

 

Foto’s

6 Reacties

  1. Bob Salomon:
    26 oktober 2017
    Wau, weer zo'n prachtige dag met veel belevenissen. Je vertelt leuk. Ik moest lachen over die man die snel liep en ook een Duitse jongen die strompelt! Woordje ook!! De laatste 7 km goed gedaan niemand hoeft dat te weten, ga zo door Marlies
  2. Anca van de lande-van Roomen:
    26 oktober 2017
    Geweldig verhaal weer wat maak je veel mee wat een dotje dat lammetje erg mooie fotos weer ga zo door marlies tessa is nu bij ons gezellig hoor geniet nog liefs van ons xxx 👋😚🌺👍😘😎🤔
  3. Paul:
    26 oktober 2017
    Wat een amusant verhaal plaats je weer. Humor zit echt in de kleine dingen.
    Veel plezier verder.
  4. Lidy:
    26 oktober 2017
    Dat een belevenissen Marlies. Knap hoe je het doet.
  5. Marja:
    27 oktober 2017
    Lieve Marlies,
    Je wilde al heel lang alleen een Camino lopen. En dat doe je nu; goed hoor!
    Heerlijk om je verhalen te lezen; wat een prachtige routes loop je. Je foto's geven de sfeer goed weer. Fijn dat jij een vast groepje hebt waarmee je kunt lopen.
    Nog heel mooie dagen gewenst!
  6. Froukje:
    27 oktober 2017
    Wat een avontuurlijk mens ben je toch! En wat een mooie reis, wens je nog veel goede dingen toe. Groeten van Froukje.