Snurk je?

Snurk je?
Een vraag die vele medepelgrims stellen als je ergens gaat slapen. Ik zeg dan altijd:” mm Ik weet het niet..” Helaas kan ik dat na vannacht op deze camino niet meer zeggen:)
Vannacht werd ik wakker omdat de Engelse vrouw naast mij haar spullen oppakte en verhuisde naar een bed een stukje verderop. In de ochtend vroeg ik haar hoe ze had geslapen en of ik had gesnurkt. Mm een klein beetje vertelde ze mij. Compleet gerustgesteld dat ik het niet was die haar het bed uit had gejaagd ging ik weer liggen. 
Niet veel later werd Maaike die aan de andere kant naast mij lag wakker. Ze vertelde dat ze blij was dat ze oordoppen had vanwege mijn snurken. Neee!
Tja en dan gaat het verhaal natuurlijk snel. Wanneer we na een lange dag aankomen in onze nieuwe auberge komt de vraag weer. Behalve Rebecca uit Zwitserland en Sandra ( de eerste Nederlandse) komt iedereen uit Duitsland. En juist,  op dè vraag antwoordt Maaike meteen: “ja Marlies du:)”.
Nu slaap ik dus net naast de deur, verbannen!
Wat waren we blij dat we deze slaapplek konden krijgen. We waren met zijn drietjes heerlijk lang wezen ontbijten met het uitzicht op de berg. Een klein beetje de tijd vergeten en zo kwam het dat we de laatste plekken in de auberge hebben. Gelukkig want het is een leuke plek met avondeten en ontbijt. 
Vanavond slaap ik op een meidenzaal met nog 9 vrouwen waarvan 4 vijftig of ouder en de rest twintigers. Hopelijk ben ik niet de enige snurker:)
Liefs Marlies