Zondagsrust

Zondagsrust

Zondag 13 augustus

Als ik wakker word hoor ik hetzelfde gezang als dat we hoorden in ons eerste hotel. Ik schuif het  gordijn open en zie een groep hardlopers over de straat rennen. Het is nog vroeg in de ochtend. Na een poosje hoor ik ze terugkomen, nog steeds luid zingend, alleen nu de berg op in hetzelfde tempo. Als we later langs een voetbalveld fietsen zie ik de mannen op het veld voetballen. Goede start van de dag💪

Vandaag is de route weer grotendeels onverhard. We zien er na afloop vreselijk uit, maar het is wel erg leuk om onverhard te fietsen. We komen door hele kleine gehuchtjes. Als we boodschappen doen zien we dat de eigenaar van de zaak met een kruk loopt. Hij heeft verband om zijn been maar echt lekker fris ziet het er niet meer uit. Wij hoeven niet zo ver meer dus we kunnen ons verband wel missen. De zorg stelt hier niet veel voor. Veel mensen zijn niet verzekerd. In Kigali is een goed ziekenhuis maar verder is de medische zorg erg slecht. Vandaar dat we aardig wat medische spullen mee genomen hebben.

Als ik bij een andere winkel brood haal ligt het meisje met haar hoofd op de toonbank te slapen. Ze wordt wakker op mijn ‘maramutsi’ of wel goedemorgen. Ik snap het ook wel, wat komt er nu voor volk. Als ze met mij gaat afrekenen hoor ik ineens stemmen achter het laken wat er in de ruimte hangt. Ik durf niet achter het gordijn te kijken  maar de stemmen klinken al wat ouder. Ze hebben de grootste pret. Waarom? Geen idee misschien wel om mijn outfit. Hier zie je geen dames in een korte broek.

Vandaag zien we wel voor het eerst een vrouw op de fiets. Waarschijnlijk omdat het een heel vlak gedeelte is. Vaak moeten de mensen lachen als ik voorbij rij. Toch zijn vooral de vrouwen vaak enthousiast en trots. Ze steken hun duim op en zeggen iets wat ik niet kan verstaan.

Ook op zondag wordt er hier gewoon gewerkt. Op het onverharde pad zijn ze druk bezig om de weg klaar te maken om te asfalteren. Dit betekent dat er  langs de kant van de weg een geul wordt gebikt met een houweel. Weer anderen hakken stenen klein of zijn stenen aan het metselen. Allemaal fysiek zwaar werk wat door zowel mannen als vrouwen wordt gedaan. Als we stoppen willen ze met ons op de foto. “Money” roepen we lachend uit, want dat is wat iedereen hier dan naar ons roept. We maken over en weer leuke selfies en hebben veel lol met elkaar ondanks de taalbarrière.

We slapen vandaag in een hotel 100 meter vanaf de weg. Nergens zien we een verwijzing van een bord naar dit mooie en grote hotel, of missen we iets? Toch is het er hartstikke druk. Grappig dat we hier nu al een poos zijn en we ons nog steeds soms over iets verbazen.

Het landschap om ons heen is ook nu weer anders. We rijden zelfs een lange tijd (15 km) volledig vlak. Het lijkt Nederland wel😃Hier wordt vooral mais en ananassen gekweekt. We zien ze nu weer fietsen afgeladen met grote ananassen. Wat een gewicht 😰 Ook zien we een paar keer een moskee. In dit gebied wonen veel moslims.een minderheidsgroepering in dit land. Tot nu toe zagen we alleen maar heel erg veel en overvolle kerken waar de mensen zelfs achterin staan. Het is zondag dus we horen heel wat gezang op de route. De kerken liggen vaak maar 100 meter van elkaar vandaan. Hier lopen de mensen ook nog echt in zondagse kleding. Wat zien ze er mooi uit. Veel hagelwitte overhemden, hoe krijgen ze dat hier voor elkaar. De vrouwen zijn ook al zo prachtig met een hoofddoek in dezelfde kleur als de jurk. Met de bijbel in de hand zien we hele gezinnen naar de kerk gaan. Wat een verschil met ons land. 

Liefs van ons Jan en Marlies