Off road

Off road

Zaterdag 5 augustus

Vandaag rijden we een rondrit rond het Twin lake meer. Al vrij snel gaan we off road. De weg is niet altijd even goed en regelmatig stuiteren we op de fiets. De uitzichten zijn wel uniek. Dit is echt de mooiste route tot nu toe. De ongerepte natuur en de vele doorkijkjes op het meer zijn nog heel puur. De foto’s laten dit ook wel zien. Onderweg komen we een plek tegen waar ze bakstenen bakken. 

Veel kinderen hier hebben nog nooit een blanke gezien en schieten weg voor ons. Helaas horen we ook heeeel vaak : “Money, give me your money”. Soms dwingend, soms aardig maar na heel vaak dit te horen worden we er wel eens moe van. Ik denk dat er ooit iemand is geweest die geld heeft gegeven. Dit verhaal gaat vast net als het sinterklaasverhaal rond en is niet meer uit te roeien. Toch zijn er ook veel leuke momenten met kinderen. Zo fotografeer ik de waterval als er een meisje meekijkt. Ze heeft nog nooit een foto gezien en wil er ook graag op. Hier zien we nog veel mobieltjes die wij 20 jaar geleden hadden. Een minuscuul stukje waar je een afbeelding kunt zien. Een groot verschil al zien we wel ook al smartphones soms voorzien van een kapot scherm. Dit meisje had het kennelijk nog nooit gezien en stond verbaasd van het resultaat. Of een klein kindje van hooguit drie die langs de kant staat te springen van blijdschap als we langs fietsen🥰

Sommige dingen zijn hetzelfde als in Nederland. Als ik zeg; ze komen meestal met zijn tweetjes aan je deur, aktetas mee, blaadje in de hand dan zeg jij …. juist Jehova’s. We kwamen ze hier ook tegen. Een keurig geklede man en een vrouw samen op pad, aktetas mee, blaadje in de hand en hij spreekt ons aan met dat hij ons groot nieuws kwam brengen. Ik bluf meteen en zeg dat we Boeddhisten zijn. Hij geeft aan dat er in Rwanda geen boeddhisten zijn. Het lukt ons na een kort praatje om weer door te fietsen. Niet veel later passeren we het dorp van de Jehova’s. 

Het is vandaag zaterdag. De hele dag wanneer we langs een kerk rijden ( en dat zijn er best veel in dit land)horen we gezang. Zouden er de hele dag door missen zijn? Geen idee we merken wel dat de mensen heel gelovig zijn. In elk restaurant, winkel of hotel hangt wel een spreuk over god. 

We zien de vulkaan in de mist liggen. Wat is hij hoog. Daar lopen de gorilla’s. Geen optie voor ons. Een trekking is al gauw 1500 dollar. 

Tijdens de route verliezen we aardig wat vocht. We hebben al onze bidons gevuld en een twee liter fles water mee maar het water raakt op. In diverse kleine dorpjes laten we de lege fles zien maar telkens schudden de mensen hun hoofd. Flessenwater hebben ze niet. Tot we in een dorp komen en iemand wel weet waar je het kan krijgen. Jan gaat mee en om mij heen staan heel veel  kinderen en volwassenen. Ze komen nergens aan maar staan heel dichtbij. Iedereen staart mij aan en een man stelt mij elke keer een vraag nadat hij weer even in zijn schrift heeft gekeken. Op hetzelfde moment loopt Jan achter zijn gids aan en ze lopen van winkel naar winkel en door allerlei steegjes. Jan denkt aan alle afleveringen die hij heeft gekeken van Kees van der Spek. We zijn hier nu twee weken en toch voel je jezelf dan op zo'n moment allebei heel kwetsbaar. Er was echter niks aan de hand. Bij een bar met keiharde muziek kan Jan water krijgen en onder heel veel gezwaai en mee rennende kinderen fietsen we weer verder. 

We hebben er 65 km op zitten als ik het wel zat begin te worden. Ik heb geen billen meer over van het stuiteren. Zoveel paden zijn zo slecht en vol met stenen. Helaas is het dan blik op oneindig en doorgaan, maar ook dubbel genieten als we weer asfalt voelen. 

We zitten nu in een grote stad. Hier zijn supermarkten en vele winkels. Je kunt zien dat de bevolking gewend is aan toeristen. Voor ons betekent dat koffietentjes👍 Koffie is duur in Rwanda en dus in kleine plaatjes niet te krijgen. 

Morgen blijven we nog een nachtje hier. Daarna komt de zwaarste etappe van deze reis dus even een dagje relaxen.

Liefs van ons Jan en Marlies