Verona

Verona.

Het is klokslag 7 uur als de eigenaar van het hotel ons komt ophalen met de auto. Niet veel later staan we weer bij onze fietsen. Ze staan al keurig klaar. Hij verwent ons ook nog met een heerlijk ontbijt. Wat ben ik blij dat we vertrouwen hebben gehouden in de goedheid van de mens en we werden hier gelukkig niet in teleurgesteld.

We fietsen lekker vroeg weg. Dat komt mooi uit want we willen vandaag als het lukt Verona halen. Het is in de ochtend goed te doen qua temperatuur. De route is vlak maar we vinden hem zeker niet saai. We komen vaak door zulke leuke plaatsjes heen. De spitse torentjes van de kerken zijn gemetseld en een lust voor het oog.

In tegenstelling tot Frankrijk zijn er hier altijd wel mensen in een dorpje bij een barretje te vinden. Meestal alleen maar mannen. Ze staren ons ongegeneerd aan wat niet altijd fijn is. Ik snap het ook wel, meestal weten ze al meteen dat we uit Holland komen. We zijn echt niet de enige gekken die hier op de fiets langskomen, al zijn er dit jaar niet veel. Of zouden ze het ruiken aan ons zweet? We rijden door het plaatsje Lendinara en bewonderen het mooie figuur op de kerktoren. Het valt mij in dit plaatsje op dat de mensen op straat hier echt allemaal een mondkapje dragen. Wanneer we koffie drinken zien we zelfs schermen tussen ons in en handgel op elke tafel. Ook binnen zie ik maatregelingen. Het is in deze plaats heftig (geweest?) dat is duidelijk. 
We rijden vlot verder en lunchen in de mooie stad Montagne. Dit is echt een heel mooie vestingstad. In de kerk die ik bezoek hangen super mooie fresco’s en als we genieten van onze lunch op een bankje gaan net de klokken luiden voor twaalf uur. Er zijn diverse kerken met verschillende klokkentorens wat het daarom heel apart laat klinken. In deze stad zijn aardig wat oude paleizen met mooie bewerkte zuilen. 
Juist in een stuk met weinig schaduw  krijgt Jan, een stuk verder op de route, een lekke band. We proberen het te rekken door hem nog een keer op te pompen maar niet veel verder moet hij er toch aan geloven. Met een filmpje van youtube erbij lukt het allemaal vlot. Het is immers de eerste keer dat we ( nou ja Jan) een band moeten plakken bij een fiets met een riem. 
De route wordt steeds mooier en op de achtergrond zien we de bergen aftekenen. We zijn bezweet en moe van de hitte ( in de zon nu 40c) en de afstand maar we hebben het gehaald! Lang leve internet. Jan vindt een kleine boerencamping die vlakbij is. De eigenaar is pas 4 dagen ( door corona) open. Ik loop niet veel later samen met hem door de moestuin waar ik de groente kan uitkiezen en plukken die ik wil. Ik heb een prachtige paprika, courgette met een bloem, uien en heerlijke pomodoro tomaten. Wat is dit weer leuk en allemaal zo lekker vers. Het maakt deze plek weer tot een uniek plekje. Samen met wat verse eitjes ( ook van hier) eten we een heerlijke curry met rijst. 

We staan tussen twee campers in, een Nederlands en Belgisch stel. Dit scheelt veel als het noodweer, net als we gaan slapen, losbarst. Wat een storm, onweer en een regen. Wanneer we het begin overleven vallen we ondanks dit natuurgeweld toch in slaap. En vandaag ....schijnt weer de zon:) Het Nederlandse stel vertelt ons dat ze bijna wilde vragen of we daar kwamen. Zo ging het tekeer. We hebben er niet veel van gemerkt:) Straks gaan we Verona verkennen.

Liefs van ons Jan en Marlies