Tsunami

Tsunami.

We maken een halve dagtrip met een longboot. In deze typisch Thaise boot zit een bont gezelschap. Russen, Engelsen, een broer en zus uit Nederland en ook een Amerikaan die overal filmpjes van maakt en ze ondertussen van commentaar voorziet. Typisch Amerikaans denk ik nog. Niet veel later  varen we met de boot naar een stuk eiland waar apen zitten en zie ik Jan filmen terwijl hij praat:) 

We moeten apart geld betalen voor een National park Maya bay. Het eiland is vijf jaar dicht geweest omdat er teveel publiek kwam. Het is nu voor de vierde dag weer open. Hier zijn de filmopnames geweest van de film The beach met Leonardo di Capri. Het zegt ons niks en  we zien alleen een prachtige groene kleur van de zee met toeristen die selfies maken. Wanneer we ook een foto willen maken lopen we een klein stukje de zee in. Meteen gaat er een fluitje. Dit is niet toegestaan:) Thailand is streng en zit vol regeltjes.

De rest van de tour gaat naar diverse baaien en een mooie snorkelplek. 

Terug bij het hotel hebben we Nederlandse buren. Diverse meiden en jongens hebben elkaar hier ontmoet en zo ook de jongen met wie we spreken. Hij studeert geneeskunde en deed al zijn coschappen maar zag het niet meer zitten door corona. Bijna alle patiënten die hij zag in het ziekenhuis hadden covid en hij wil meer ervaring opdoen en niet alleen met covid. Onder de mom van burn out neemt hij een poos een time out. Hij is 21 en belt elke dag met zijn moeder die deze reis niet echt ziet zitten. Waar begon hij aan in deze tijd vroeg ze zich af. Ik moet lachen en vertel dat de situatie bij ons precies andersom was.

Het is zondagochtend als we vroeg opstaan en ons om 8:40 melden bij de boot naar Krabi. Helaas voor ons geen boot. Krabi heeft meerdere bestemmingen en de maatschappij van ons vertrekt pas om 15:30. Gewoon stom van mij en niet goed gekeken. Omboeken  is niet mogelijk. Ik baal wel een beetje maar goed, eerst maar koffie en fietskleding verwisselen voor zwemkleding.

We verkennen het andere stuk van het eiland en komen ineens op een plek waar de Tsunami heeft huisgehouden. In ons hotel hadden we al gevraagd waar de Tsunami in 2004 precies was geweest. Op het hele eiland zien we veel kapotte wegen en leegstand bij de straatjes maar dit is niet van de ramp. Die heeft plaatsgevonden in het smalste stuk van het eiland.

We zien een Nederlandse naam staan op een gedenkplaats en bij één klik op google zien we dat Dominique pas 17 jaar oud was…haar moeder was bij Art Rooijakkers in zijn programma geweest. Het zal je maar gebeuren ben je samen met je man en dochters op vakantie naar een prachtig eiland en raak je  ineens één van je dochters voor je ogen kwijt. Niet voor te stellen toch. Alles in dit stukje van het eiland is vervallen en het lijkt of de tijd heeft stilgestaan. Misschien wel bewust door de bevolking, wie zal het zeggen. 

In de middag gaan we dan toch echt  met de boot naar Krabi. We genieten van de boottocht. Hoe dichter we bij de kust komen hoe meer rotsen uit het water verrijzen. Zeker omdat het wat later op de dag is zorgt het voor mooie plaatjes. We meren aan in Ao Nang en leggen drie rijen dik aan. Best lastig om met je fiets over drie boten te gaan. Gelukkig hebben we meteen hulp en worden onze fietsen met de grootste zorg op de kant gezet. Wat we er nu van zien is het een prachtige badplaats wat zo de Spaanse costa kon zijn.

Morgen gaan we fietsen. We hebben er zin in.

Liefs Jan en Marlies