Reschenpas.

29 juli 2020 - Pfunds, Oostenrijk

Reschenpas.

Als we (voor ons gevoel nog middennacht ) slaapdronken even naar de wc lopen gaat de eerste al op de fiets weg. Het is 5:30! Wij kruipen nog even terug, de wekker staat vandaag op 7:00.

Het inpakken gaat steeds sneller. Ieder heeft zijn eigen taak. Heel kort lijkt het of er een bom ontploft is maar al snel is alles weg.

De bedoeling van mij was om een gedeelte van deze etappe met de bus te doen. Het is aardig veel klimwerk. We informeren bij het station naar de bus..., en toch kiezen we ervoor om de hele tocht zelf te fietsen. Vanuit Rome lezen we in de gids dat deze route een stuk pittiger is. Waarom lees ik de boekjes ook niet eerst voordat we boeken:) O ja, ik weet het alweer. Vanwege Corona wilde we liever starten in Italië. Zijn we er maar vast.

We hebben het geluk dat we vandaag veel wind in de rug hebben. Toch is het echt behoorlijk bikkelen. Ik heb grote ruzie met de vliegen. Ze komen op het luie zweet van mij af en steken zelfs! Het is niet te doen én klimmen én die vliegen van mij afslaan. De kreten die ik uitsla zijn normaal niet mijn taalgebruik en het helpt helaas ook nog niet echt. Kunnen die beesten eigenlijk wel horen? Helemaal gek word ik van ze.

Wanneer we stoppen voor koffie met ‘ torte’ droogt het zweet op en kan ik weer rustig worden. Het is echt net of we al in Oostenrijk zijn. Overal hangen bakken met geraniums en we zien veel muurschilderingen op de huizen. De rest van de route zie ik de vliegen gelukkig niet veel meer, terwijl ik toch  aardig zweet. De meeste tijd klimmen we tussen de 6 en 12 % ( even opscheppen hoor:)) Jan mét kar redt zelfs de even 15% Die stukken vind ik echt te pittig en red ik niet hoor, dan moet ik lopen. Gelukkig zijn die hoge procenten uitzonderingen en kleine stukjes.

De beloning hadden we al een keer gezien maar we waren nu weer onder de indruk. Het meer bij de Reschenpas ligt zo mooi. Het water is helderblauw en kijk maar naar de foto’s het is schilderachtig. Ik heb het bloedheet maar krijg kippenvel wanneer we het meer zien. Er zit nog wel een zwart randje te vertellen over dit meer. Een kerktoren van Graun in het water is hier nog een stille getuige van en ook vaak gefotografeerd.. In 1950 is er een stuwdam aangelegd waardoor het hele dorp Graun onder water is verdwenen. Alles voor de vooruitgang. De bevolking heeft nauwelijks een schadevergoeding gehad. 

Dan komt na lang wachten onze beloning. Ik zie de fietsers aan de andere kant zweten om naar boven te gaan en wij, wij dalen 7 km lang, met helm, echt super hard naar beneden af. ik vertel even niet hoe hard:) We passeren de Oostenrijkse en Zwitserse grens en even later eindigen we toch vandaag in Oostenrijk.

Het water in de rivier naast ons stroomt woest naar beneden. In Italië hebben we alleen maar 2 boten zien raften. De camping waar we nu staan staat helemaal vol met liefhebbers. Auto’s vol kano’s staan klaar. De camping staat vlakbij de skilift en is ook in de winter open.

De tent staat net een paar minuten wanneer er uit het niets een grote storm opsteekt. Een kerstboom waait bijna om en we vrezen voor de tent. Pfff gelukkig hij blijft weer staan. En net zo plotseling als het is gekomen verdwijnt het gelukkig ook weer. Het is hier wel een stuk koeler. Voor het eerst hebben we in de avond een lange broek aan. 

Er is een leuke sfeer op de camping maar qua hygiene regels is er niet veel aangepast. De slechtste camping tot nu toe. Nou ja morgen rijden we weer weg.en blijven voorzichtig.

Liefs van ons Jan en Marlies

PS dank jullie wel voor al jullie leuke reacties op ons verhaal. Elke keer weer een cadeautje  om te lezen:)

Foto’s

14 Reacties

  1. Mieke Pieket Weeserik:
    29 juli 2020
    Het is heerlijk om jullie reis te volgen!!
  2. Denise van der Velde:
    29 juli 2020
    Wauw! Wat een plaatjes Marlies, wat een bikkels zijn jullie (en dat van die vliegen snap ik wel😅)! Als ik WiFi heb lees ik steeds je verhalen even terug, zo leuk om te lezen. Geniet nog lekker!
  3. Piet en Tineke Hafkamp:
    29 juli 2020
    Een TOP prestatie van jullie!!! Ja, dat Süd Tirol is echt prachtig, Marlies. Dank voor je verslag en de schitterende foto’s.
  4. Paul:
    29 juli 2020
    Wat een prestaties leveren jullie. Petje af hoor.
    En het is juist jullie verhaal wat het cadeautje van de dag is. Heerlijk.om de dag mee te beginnen.
  5. Marianne:
    29 juli 2020
    Wauw, wat een prachtige route! Respect hoor om dat te fietsen!!!
    Geniet en veel fietsplezier nog.
  6. Lenneke:
    29 juli 2020
    Prachtig Marlies om zo met jullie mee te genieten.
  7. Hanneke:
    29 juli 2020
    Oooooh respect Marlies. Ik ken die omgeving en dat meer, zou er zelf niet gauw op de fiets stappen op die weg. Brrrrrr.... hebben bij Nauders ook een keer ingesneeuwd gestaan omdat de weg niet vrijgemaakt kon worden en veel te steil was!
  8. Gerda Kos:
    29 juli 2020
    Het is juist een cadeautje om jouw verhalen te lezen! Elke ochtend ga ik er even voor zitten. Heerlijk! Rond het avondeten vraagt Klaas of ik nog wat leuks van de fam. van Roomen heb te vertellen, dus vertel ik het verhaal nog even aan hem. Wat natuurlijk de nodige opmerkingen oplevert 😂😂 Geniet ze nog💋
  9. Anca van de lande-van Roomen:
    29 juli 2020
    Hoi stoere fietsers wat een prachtig verhaal weer fijn om te lezen zijn we een beetje bij julliexxx haha blijf veilig liefs van ons xxx 💋💋💋❤❤❤
  10. Mieke Sturkenboom:
    29 juli 2020
    Marlies wat hebben jullie toch een enorme energie.Petje af hoor.En wat een leuke verhalen weer elke dag!
  11. Hettie Siemons:
    29 juli 2020
    Wat een mooi verhaal weer Marlies! Wat super stoer om de pas over te fietsen. Pittig!!!
    Hebben jullie het boek ‘Ik blijf hier’ van Marco Balzano gelezen? Dat is nl Een roman over de geschiedenis van dat meer in Graun. Een heerlijk vakantie boek.
    Veel fietskoerier verder,
    Hettie
  12. Bert van Aggelen:
    29 juli 2020
    Mooie foto's weer. Ik ken de omgeving ook, maar heb er nog nooit gefietst. Wat jullie doen zal ik niet snel doen. Zeker niet met bepakking. Veel plezier nog, op naar het volgende verhaal.
  13. Caroline:
    29 juli 2020
    Lieve Jan en Marlies,
    de ware helden van de dag! Jee jullie doen het toch maar!
    En daarna dan nog de tent opzetten en koken! Maar tegelijk maken jullie ook zoveel moois mee. Wij genieten enorm van jullie humoristische en avontuurlijke verhalen, het is net alsof we achterop meefietsen, zo dichtbij schrijf je Marlies! Nog veel plezier daar! Liefs
  14. Froukje voortallen:
    29 juli 2020
    Lieve kanjers, wat een spannend verhaal , wat een beenspieren zullen jullie hebben! De storm en de vliegen moet je maar op de koop toenemen voor al het moois dat je meemaakt en zo leuk om te lezen. Veel goeds verder. Liefs van Froukje.