Reschenpas.
29 juli 2020 - Pfunds, Oostenrijk
Reschenpas.
Als we (voor ons gevoel nog middennacht ) slaapdronken even naar de wc lopen gaat de eerste al op de fiets weg. Het is 5:30! Wij kruipen nog even terug, de wekker staat vandaag op 7:00.
Het inpakken gaat steeds sneller. Ieder heeft zijn eigen taak. Heel kort lijkt het of er een bom ontploft is maar al snel is alles weg.
De bedoeling van mij was om een gedeelte van deze etappe met de bus te doen. Het is aardig veel klimwerk. We informeren bij het station naar de bus..., en toch kiezen we ervoor om de hele tocht zelf te fietsen. Vanuit Rome lezen we in de gids dat deze route een stuk pittiger is. Waarom lees ik de boekjes ook niet eerst voordat we boeken:) O ja, ik weet het alweer. Vanwege Corona wilde we liever starten in Italië. Zijn we er maar vast.
We hebben het geluk dat we vandaag veel wind in de rug hebben. Toch is het echt behoorlijk bikkelen. Ik heb grote ruzie met de vliegen. Ze komen op het luie zweet van mij af en steken zelfs! Het is niet te doen én klimmen én die vliegen van mij afslaan. De kreten die ik uitsla zijn normaal niet mijn taalgebruik en het helpt helaas ook nog niet echt. Kunnen die beesten eigenlijk wel horen? Helemaal gek word ik van ze.
Wanneer we stoppen voor koffie met ‘ torte’ droogt het zweet op en kan ik weer rustig worden. Het is echt net of we al in Oostenrijk zijn. Overal hangen bakken met geraniums en we zien veel muurschilderingen op de huizen. De rest van de route zie ik de vliegen gelukkig niet veel meer, terwijl ik toch aardig zweet. De meeste tijd klimmen we tussen de 6 en 12 % ( even opscheppen hoor:)) Jan mét kar redt zelfs de even 15% Die stukken vind ik echt te pittig en red ik niet hoor, dan moet ik lopen. Gelukkig zijn die hoge procenten uitzonderingen en kleine stukjes.
De beloning hadden we al een keer gezien maar we waren nu weer onder de indruk. Het meer bij de Reschenpas ligt zo mooi. Het water is helderblauw en kijk maar naar de foto’s het is schilderachtig. Ik heb het bloedheet maar krijg kippenvel wanneer we het meer zien. Er zit nog wel een zwart randje te vertellen over dit meer. Een kerktoren van Graun in het water is hier nog een stille getuige van en ook vaak gefotografeerd.. In 1950 is er een stuwdam aangelegd waardoor het hele dorp Graun onder water is verdwenen. Alles voor de vooruitgang. De bevolking heeft nauwelijks een schadevergoeding gehad.
Dan komt na lang wachten onze beloning. Ik zie de fietsers aan de andere kant zweten om naar boven te gaan en wij, wij dalen 7 km lang, met helm, echt super hard naar beneden af. ik vertel even niet hoe hard:) We passeren de Oostenrijkse en Zwitserse grens en even later eindigen we toch vandaag in Oostenrijk.
Het water in de rivier naast ons stroomt woest naar beneden. In Italië hebben we alleen maar 2 boten zien raften. De camping waar we nu staan staat helemaal vol met liefhebbers. Auto’s vol kano’s staan klaar. De camping staat vlakbij de skilift en is ook in de winter open.
De tent staat net een paar minuten wanneer er uit het niets een grote storm opsteekt. Een kerstboom waait bijna om en we vrezen voor de tent. Pfff gelukkig hij blijft weer staan. En net zo plotseling als het is gekomen verdwijnt het gelukkig ook weer. Het is hier wel een stuk koeler. Voor het eerst hebben we in de avond een lange broek aan.
Er is een leuke sfeer op de camping maar qua hygiene regels is er niet veel aangepast. De slechtste camping tot nu toe. Nou ja morgen rijden we weer weg.en blijven voorzichtig.
Liefs van ons Jan en Marlies
PS dank jullie wel voor al jullie leuke reacties op ons verhaal. Elke keer weer een cadeautje om te lezen:)
En het is juist jullie verhaal wat het cadeautje van de dag is. Heerlijk.om de dag mee te beginnen.
Geniet en veel fietsplezier nog.
Hebben jullie het boek ‘Ik blijf hier’ van Marco Balzano gelezen? Dat is nl Een roman over de geschiedenis van dat meer in Graun. Een heerlijk vakantie boek.
Veel fietskoerier verder,
Hettie
de ware helden van de dag! Jee jullie doen het toch maar!
En daarna dan nog de tent opzetten en koken! Maar tegelijk maken jullie ook zoveel moois mee. Wij genieten enorm van jullie humoristische en avontuurlijke verhalen, het is net alsof we achterop meefietsen, zo dichtbij schrijf je Marlies! Nog veel plezier daar! Liefs