Maandag, wasdag.

Maandag, wasdag.
Stipt zes uur arriveren we op het station, helaas is het loket nog dicht:) We horen dat het om 6.30 opengaat? Dan ging de trein toch? Gaat hier iets anders dan thuis:)
De fietsen gaan in de bagagecoupé en worden in een groot boek met de hand ingeschreven. Laten blijkt bij het uitstappen dat het daar weer in het boek van daar wordt uitgeschreven. Beide keren teken je ervoor. De kaartjes koop je aan het loket en waar je uitstapt geef je je kaartje af aan iemand die bij de uitgang staat.
Op tijd rijden doen ze hier niet aan. Het is gewoon wachten tot de nachttrein is geweest en dan kunnen wij:) Tijdens het overstappen regelen ze keurig voor ons de fietsen. De trein is een belevenis op zich. Je wordt niet alleen heen en weer geschud, maar ook nog af en toe hobbel de bobbel omhoog:)De deur staat de hele tijd open en bij de stations kun je hier gewoon op het spoor lopen:) De raampjes staan allemaal open en iedereen hangt er af en toe even met zijn hoofd uit.
Heerlijk is het om lekker mensen te kunnen kijken in de trein. 
Bij aankomst in Polonnaruwa gaan we eerst wat eten bij een bakker. Het is wel fijn dat ze hier niet zoveel vergelijkingsmateriaal hebben, want ik heb regelmatig sjans in dit land:) zo ook bij deze bakker.  De mannen zijn bijzonder hoffelijk tegen de vrouwen, prettig hoor:)
We vinden een mooi hotel met zwembad en doen vandaag niet veel. We wilden de tempels gaan bezoeken maar besluiten om dat morgenochtend te doen en vandaag gewoon een stukje te gaan fietsen. We zien knabbel en babbel in de boom:) wat zijn het leuke diertjes kijk goed naar de foto het is moeder en kind.
We rijden door kleine straatjes maar overal waar we komen zien we mensen spelen in het water, zichzelf wassen en de was doen. Het is echt wasdag:)
We vragen altijd of we een foto mogen maken, maar dit keer maken we er ook eentje stiekem, waar de man zich aan het wassen is, hij was te leuk! We kletsen wat met een jongen en zijn familie die een vlot heeft gebouwd van bamboe. 
Dan stoppen we bij een 'winkeltje' waar we even later op een zeer aparte manier gewenkt worden door een jonge ( 15) monnik. Hij gebaart naar ons om weg te gaan en als we vragen:" wil je dat we komen", schommelt zijn hoofd heen en weer wat voor ons nee betekent maar voor hier ja:) Uiteindelijk lopen we met hem mee naar de tempel. Daar staat een man die duidelijk blind is en natuurlijk zijn ze uit op een gift:) De jongen spreekt drie woorden Engels maar het is duidelijk we mogen de tempel bekijken. Het is voor het eerst dat ik een hindoe tempel zie. Prachtige kleuren zien we zo totaal anders dan de boeddhistische tempels. Met belerende maar ook liefdevolle  afbeeldingen en ook de meest afgrijselijkste afbeelding zoals afgehakte handen en benen:( 
Op de terugweg snacken we wat. De frituur hier langs de weg heeft geen friet maar wel lekkere balletjes. Wat erin zit??? Maar smaakt goed:)
Op de accommodatie waar we nu zitten zijn we voor het eerst niet alleen. We kletsen met een Duits stel en een Nederlands gezin. We vermaken ons nog steeds prima dus!
Heel veel liefs van ons weer Jan en Marlies